De maand Augustus in review

Week # 14 (August 1st – August 7th); Week # 15 (August 8th – August 14th); Week # 16 (August 15th – August 21st); Week # 17 (August 22nd – August 28th) & Week # 18 (August 29th – Sept 4th) in Review

Maand 4 van ons verblijf in L.A. is alweer voorbij gevlogen alsof het niets was!
Hieronder kunnen jullie over volgende onderwerpen lezen:
- Loes viert haar dertigste verjaardag.
- Grote voorbereidingen worden getroffen voor de eerste belgische bezoekers
- Weekend 1 met Jan & Annelies: Jetlagging & Beaches
- Weekend 2 met Jan & Annelies: Clubbing & Emotionele rollercoasters
- Weekend 3 met Jan & Annelies: BBQ with 5 dollar wine & Fysieke rollercoasters

Om het in de woorden van Erik Van Looy te zeggen: ’T is gebeurd!
Ik ben dertig geworden op Maandag, 08/08/2011. Een shock! Gelukkig werd de pijn serieus verzacht door volgende aspecten:
- Ik ben dertig geworden in Los Angeles, wat toch wel een indruk op mezelf achter laat.
- Ik mocht het hele weekend bepalen wat we gingen doen. SUPER DUPER!
- Ik werd overladen met kaartjes, kadootjes, mailtjes en andere gestes. Thank so much! It is very much appreciated! It made me very happy!
Dat weekend namen we ontbijt in alweer een andere Pain Quotidien en bolden we daarna naar ‘The Observatory’ van Los Angeles gelegen in het Griffith Park. Vanop het Observatorium had je een prachtig uitzicht op Los Angeles en op de welbekende HOLLYWOOD letters. Binnenin het Observatorium zagen we horden vaders, die plotsklaps sterrenkundige waren geworden en aan hun kinderen het hele heelal uitlegden, de impact van de zon en de maan op de golven en andere geheimen van het heelal verklaarden. Dries en ik waren onder de indruk van het enorme pendulum van Foucault dat in de inkomhal hing. Voor de geinteresseerden: http://en.wikipedia.org/wiki/Foucault_pendulum
Daarna stond op mijn verjaardagsprogramma: een fototentoonstelling over ‘The beauty culture’, die vandaag heerst in de U.S.A. en eigenlijk wereldwijd. Vrouwen die afvallen tot ze anorexia krijgen, is nog maar het puntje van de ijsberg, want blijkbaar gaan vrouwen zover dat ze hun tenen laten verkorten om in Jimmy Choo-schoenen te kunnen en draaien veel middenklasse amerikanen hun hand er niet voor om om onder het mes te gaan. (http://www.annenbergspaceforphotography.org/exhibitions/overview.asp)

Daarna keerden we terug naar huis voor een verjaardagsapero, een avond uit eten en tot slot ‘clubbing @ The Edison’. De laatste activiteit lokte heel wat verwondering en teleurstelling bij Dries en mij uit. We kwamen helemaal gewassen, geparfumeerd, gefohnd en opgekleed aan bij The Edison. Het was ongeveer 23hrs30. We schoven aan in de rij en mochten uiteindelijk om 00hrs15 binnen. We konden onze ogen niet geloven. De club was zo goed als leeg, de sfeer leunde aan bij het vriespunt en alles draaide rond ‘kijken en bekeken worden’. Op de koop toe, ontdekten we dat de DJ een nieuwe trend aan het lanceren was: ‘scratchen zonder een plaat op de pick-up te plaatsen’. De grapjas! En ook al bleven we staren en hem uitlachen en vuile blikken toegooien, de DJ bleef vol overtuiging ‘fake-scratchen’ en slechte platen draaien. Gelukkig werden er zeer goed pintjes getapt in The Edison en dat is toch al goed voor de helft van het plezier. We sloten de avond af met een bezoek aan Spring street bar en dronken nog een of ander exotisch amerikaans bier, wat de volgende dag gevolgen had voor ‘mijn zijn’.
Zondag, 7 Augustus, de dag voor mijn verjaardag, bestond uit slapen, bekomen van de dag ervoor en picknicken op ons dak bij zonsondergang.

Het weekend van 13 en 14 augustus 2011 werden alle mogelijke voorbereidingen getroffen voor onze eerste belgische gasten: we poetsten ons appartement van onder tot boven; propten onze kasten en megakoelkast vol met dranken en spijzen..en nog meer drank. We bezochten voor de eerste keer sinds we in L.A. waren een mall of beter een europese nagebouwde winkelstraat en gingen ‘s avonds op culinaire ontdekking naar cafe Stella, een klein stukje Frankrijk middenin Hollywood.

En dan was het zover…3,5 maand de tijd om te settlen, 3,5 maand de tijd om heel wat tijd in te halen, die Dries en ik verloren hadden tijdens de periode Maart 2010-April 2011 toen Dries slechts 4 dagen per maand in Belgie doorbracht en 3,5 maand de tijd om de leukste plaatsen in Los Angeles en omstreken te ontdekken alvorens de eerste belgische bezoekers zich aandienden. Op vrijdag, 19 augustus 2011, na een vertraagde vlucht vanuit Belgie (ondertussen had de verschrikkelijke situatie op Pukkelpop plaats gevonden), een bijna gemiste connectie en een reis die langzaamaan 24 uur begon te duren, konden we Jan & Annelies in onze armen sluiten op LAX Airport. We kwamen rond 2hrs00 ‘s nachts terug aan op ons appartement en bleven nog tot 3hrs30 wakker om zoveel mogelijk bij te praten na al die maanden…

Op zaterdag, 20 augustus 2011, haalden Jan & Annelies ons reeds rond 8hrs00 uit onze slaap, aangezien ze zwaar aan het jetlaggen waren. We gingen dan maar naar Santa Monica voor een lekker ontbijt en een dagje strand. We genoten van de zon, het strand en een pintje (zonder bijkomende problemen…verder meer hierover). Na een verfrissende douche gingen we nog ergens eten om dan daarna in ons bed te kruipen en ons zonverbrande en van drank en spijs voorziene lichamen te laten rusten.
Op zondag, 21 augustus 2011, werden we wederom zeer vroeg gewekt en trokken Jan & Annelies ons mee naar het dak om ‘s morgensvroeg te gaan zwemmen, joggen en stoombaden. Daarna organiseerden we een fantastisch CAVA-ontbijt met spek en eieren en alle andere toebehoren. Onze bestemming die dag was Venice Beach. We kuierden heel de boardwalk af om dan neer te strijken in de plaatselijke duits geinpsireerde Biergarten. En plotsklaps…om het statement in elke reisgids aangaande Venice Beach waar te maken (‘Venice Beach equals a Freak Show’), passeerden er een betoging VOOR TOPLESS ZONNEN. (http://www.gva.be/nieuws/buitenland/aid1071924/vrouwen-met-borsten-bloot-voor-gelijke-rechten.aspx)

Daarna reden we via Rodeo Drive naar Griffith Park om rustig te aperitieven in de natuur. Niets was minder waar! Eens we de perfecte plaats hadden gevonden, de chips en de blokjes kaas hadden uitgespreid en de fles CAVA hadden verdeeld, stopten er een zeer overtuigde Park Ranger om ons op de vingers te tikken en duidelijk te maken dat als hij nogmaals moest terugkomen er een boete aan zou vast hangen. Tot zover ons eerste negatieve ervaring met gezellig aperitieven in een park zoals wij in Europa wel meer doen en er zelfs schilderijen over maken (http://en.wikipedia.org/wiki/Le_d%C3%A9jeuner_sur_l'herbe).
We reden misnoegd en aperitiefloos terug naar huis en van daaruit trokken Jan & Annelies verder voor hun eerste grote tocht richting Las Vegas, Grand Canyon, Bryce Canyon,…etc.

Op vrijdag, 26 augustus 2011, kwamen we terug allemaal samen op het Happy Hour van CASA, de bar aan de voet van het Deloitte gebouw. Na een aantal karaffen Margharita in CASA, begaven we ons naar Bottega Louie om het Happy Hour te compenseren met wat eten. Daarna keerden we huiswaarts om nog wat te genieten van de uitzonderlijk warme avond op ons dakterras…en u weet toch ook dat een zwoele avond & een dakterras met daarop een zwembad en een jacuzzi uitnodigt tot andere activiteiten. Die avond werden de collega’s, echte vrienden.

Op zaterdag, 27 augustus 2011, hadden we ons voorgenomen om nog wat te bruinen, maar ook zeker en vast te gaan ‘clubben’. Na een lekker ontbijtje in alweer een andere Pain Quotidien, reden we naar Zuma Beach. Daar mochten we van dichtbij een alcohol-riot meemaken. Drie politiemannen en –vrouwen omsingelden een groepje adolescenten, die lagen te genieten van de californische zon met daarbij een verfrissend pintje. Ze kregen ter plekke een boete, omdat ze op heterdaad betrapt werden op het drinken van alcohol en geopende flesjes alcohol. Ze moesten 100 dollar boete ophoesten en waarschijnlijk zat verder genieten van zon, zee en strand er ook niet meer in. Wij lagen 25 meter verder, observeerden alles en gingen meteen over tot het camoufleren en uitkieperen van het veel geconsumeerde belgische gerstennat, dat in de U.S. blijkbaar ‘strand-riots’ veroorzaakt.

We lieten Zuma Beach achter ons en brachten de zwoele vooravond door op het wijndomein van Malibuwines. Tegen sluitingstijd keerden we huiswaarts en maakten we ons op om te gaan clubben. Na een uur wachtrij gedaan te hebben, gaven we er de brui aan en stapten we de eerste beste bar binnen om dan later die nacht toch nog in dezelfde club binnen te geraken zonder toegang te betalen noch te wachten en een ‘awesome’ avond te beleven. We dansten tussen extreme dronken tienermeisjes, die kledingstukken verloren of niet in bedwang konden houden, tussen elkaar opgeilende afro-americans en tussen andere europese schonen in de Elevate Lounge op de 25ste verdieping. Daarna volgde een indrukwekkende emotionele rollercoaster…
Op zondag, 28 augustus 2011, knutelseden we opnieuw een uitgebreid ontbijt in elkaar, bezochten we een mall, relaxten we aan het zwembad en sloten we de dag af met een BBQ. Luigheid = Troef!

Jan & Annelies planden een tocht naar San Francisco van maandag, 29 augustus 2011 tot donderdagavond, 1 september 2011. Dus op donderdagavond vonden we elkaar allemaal terug op ons appartement om de laatste dag en laatste uren voor het afscheid samen door te brengen. Die avond gingen we naar een BBQ-restaurant in Down Town L.A., werden we geweigerd in een van de hipste bars van DTLA, The Standard Bar, vanwege de short van Jan en sloten we de bar en avond af in The Public School. In tegenstelling tot het weekend ervoor, volgde nu een fysieke rollercoaster…
Vooral Annelies & Loes hadden te lijden onder de fysieke rollercoaster op vrijdag, 2 september 2011. Na een minder indrukwekkend ontbijt sleurden we onze jonge, maar dan oud aanvoelende lichamen richting Laguna Beach. Uur na uur, kwamen we meer en meer bij.
De laatste uren voor het afscheid naderden aan een enorm snel tempo. We namen voor de laatste keer aperitief, kleden ons op om te gaan eten in het meest romantische restaurant van DTLA en probeerden opnieuw binnen te geraken in The Standard Bar. Deze keer vroeg men 20 dollar inkom en aangezien Jan & Annelies na uur reeds moesten vertrekken om hun vliegtuig te halen, dronken we de allerlaatste pint in The Public School. Even later namen we afscheid. Het was weer voorbij, die mooie zomer…

Jan & Annelies, bedankt om op bezoek te komen! Bedankt voor de emotionele en fysieke rollercoasters! It was…the time of our lives!

Zaterdag, 3 september en Zondag, 4 september 2011, haalden we heel wat uren gemiste slaap in, poetsen we opnieuw het appartement van boven tot onder, want zondagavond kwamen alweer nieuwe gasten, de ouders van Dries.

Tijdens de voorbije weken ondervonden we enkele kleine, maar zeer irriterende frustraties aangaande de U.S.:
- perforators knippen hier op een andere afstand 2 gaatjes van elkaar en men moet het blad onder de klep knippen….OMG!
- een pintje in het openbaar drinken, jaagt de parker ranger op stang en veroorzaakt een regelrechte riot op het strand
- topless zonnen is geen optie – zo bevestigde Heidi Klum deze week ook al in de krant toen ze in Phoenix op haar ‘wit berglandschap op bruine achtergrond’ werd gewezen en meer bepaald werd gevraagd deze te bedekken.

Foto's van Loes Verjaardag

Foto van de bezochte tentoonstelling

Foto's van het observatorium

Foto's van Santa Monica & Venice beach

Foto's van Zuma beach & malibu wines

Foto's van Laguna beach

Foto's van last night dinner met Jan en Annelies