Week #27 (Oct 31st – Nov 6th); Week #28 (Nov 7th – Nov 13th); & Week # 29 (Nov 14th – Nov 20th) in Review
Op vrijdag, 28 Oktober 2011, pakten Dries en ik zowel in om uit te blazen in Hawaii als om naar Chicago te trekken. ‘s Namiddags vertrokken we naar het paradijs, genaamd Maui, een van de Hawaainse eilanden/ Poynisian islands We kwamen rond 21hrs aan en de temperatuur was zalig – rond de 30 graden, een zachte zomerbries en een beetje vochtig.
De volgende morgen wisten we pas echt dat we goed zaten – het uitzicht vanuit onze kamer was ‘gorgeous’!
‘Platte rust’ here we come! Op zaterdag (29/10) en zondag (30/10) deden we helemaal NIETS (= liggen, lezen, genieten van de zon en een cocktail drinken). Op maandag (31/10) liet ik me op aandrang van Dries extra stimuleren om te ontspannen in de Spa van het hotel. Op dinsdag (01/11) huurden we snorkels en zagen we onder water een zwevende zeeschildpad. Op woensdag (02/11) reden we naar de andere bewoonde kant van het eiland en de dag (03/11) erop reden naar Hana langs scherpe bochten, rostmuren waarvan watervallen naar beneden storten. Het is de ‘must do’ van Maui.
Dries en ik vonden het allemaal prachtig, maar met de natuur in Zuid-Amerika in ons achterhoofd en als benchmark, wisten we dat er nog vele andere soortgelijk wondermooie plekken op de wereld zijn. Langs de weg naar Hana, vind men ook verschillende stalletjes, die eten en andere spulletjes verkopen en allemaal beweren ze ‘het beste bananenbrood te hebben’. In elk geval Hawaii – Maui = Banaan + Kokos. Die namiddag reden we nog naar de top van de krater van de vulkaan. Het was er prachtig! We voelden ons nog nooit zo dicht bij de goudpot van de Troetelbeertjes Want we vonden onszelf boven de laaghangende wolken; op 1219 meter boven de zeespiegel. En op weg naar beneden ontstonden er allemaal regenbogen rondom ons! Vandaar dat u ook ‘de regenboog’ terugvindt op de nummerplaat van een Amerikaan, die uit Hawaii komt.
Op vrijdag (04/11) genoten we nog kort van de hotelfaciliteiten alvorens op het vliegtuig L.A.-waarts te stappen.
Zaterdag, 5 november 2011, bestond uit 2 woorden ‘poetsen & pakken’. Zondag, 6 november 2011, bestond dan weer uit ‘vliegen & uitpakken’. Op maandag, 7 november 2011 begonnen we aan een nieuwe werkweek in een nieuwe stad en voor een van ons beide in een nieuwe job bij Deloitte in een nieuw team.
Tijdens het weekend van 12 en 13 november 2011 begonnen we aan onze zoektocht naar een vaste woonplaats voor het komende jaar en vonden we er ook een. Een enorme building aan het gekende Millinium Park met de nodige faciliteiten en een prachtig uitzicht op Michigan Lake.
Tijdens het weekend van 19 en 20 November 2011 kwamen we eindelijk toe aan onze ‘Administratie om deze blog te updaten’ en jullie op de hoogte te stellen van deze nieuwe episode in ons U.S. avontuur. BTW - We werden ook al meteen verwelkomt door Chicago met het Lights Festival (http://magnificentmilelightsfestival.com/), inclusief vuurwerk spektakel, datzelfde weekend.
En verder…Chicago heeft misschien minder blauwe lucht dan L.A., maar de stad is fantastisch – heel veel leven – een heel hoog down town NY gevoel – heel goed openbaar vervoer en een herfst/winter gevoel dat in L.A. nog ver te zoeken was.
Volgende week donderdag (11/24) en vrijdag (11/25) is het hier Thanks Giving en vakantie voor ons. De kerstvreugde zit er al dik in! Nu hopen dat we de meters sneeuw zullen overleven zonder een afgevroren teen, vinger of neus eraan over te houden.
Take care!
Happy Thanks Giving!
Let’s share and be merry!
Foto's uit Hawaii
https://picasaweb.google.com/dries.huybrechts/Hawaii2011?authuser=0&feat=directlink
Light parade in chicago
https://picasaweb.google.com/105875486341400661055/Lightparade?authuser=0&feat=directlink
zaterdag 19 november 2011
Twee maanden (Sept & Oct) in Review
Week # 19 (Sept 5th – Sept 11th); Week #20 (Sept 12th – Sept 18th); Week #21 (Sept 19th – Sept 25th); Week #22 (Sept 26th – Oct 2nd); Week #23 (Oct 3rd – Oct 9th); Week #24 (Oct 10th – Oct 16th); Week #25 (Oct 17th – Oct 23rd); & Week #26 (Oct 24th- Oct 30th) in Review
Hieronder kan je onder meer lezen over:
- Het bezoek van de ouders van Dries
- De 30ste verjaardag van Dries – Part I
- De 30ste verjaardag van Dries - Part II & The Emmy’s in onze achtertuin
- Adinda op bezoek – San Diego
- Adinda op bezoek – Grand Canyon & Las Vegas
- Ans & Christoph op bezoek – Take it easy!
De tijd raast maar door en de dingen veranderen…
Op zondag, 4 september 2011, rond 8hrs ‘s avonds arriveerden Alois en Ria, de ouders van Dries, op de luchthaven van Los Angeles. Het was een aangenaam weerzien! Na het regelen van een paar praktische dingen, belandden we vrij laat op de avond in Pete’s Bar voor nog een kleine snack. Thuis aangekomen, dronken we nog een glas op ons dak.
Die maandag, 5 september 2011, hadden Dries en ik een vrije dag vanwege ‘Labour day’. We trokken met ons vieren naar de Pain Quotidien, die we 4 maanden geleden als eerste bezocht hadden. Daarna bewogen ons van West Hollywood naar Santa Monica om er kort doorheen de bekende winkelstraat, ‘Third Street Promenade’ te wandelen en ons neer te vleien op het uitgestrekte strand . We sloten de dag af met een bezoek aan de door ons zo begeerde wijngaard, Malibiwines.
Op dinsdag, 6 september 2011 brak de werkweek weer aan en dus werden verdere uitstappen voor het weekend erop gehouden.
Maar op donderdag, 7 september 2011, nam ik (Loes) Alois en Ria mee naar een excellente BBQ in Down Town L.A. Het was warm. Het was lekker. De wijn was van middelmatige kwaliteit, maar goedkoop.
Op vrijdag, 8 september 2011, waren we er weer allemaal: Alois, Ria, Dries en ik. We aten bij de Daily Grill en sloten de avond af in The Public School, waar de mensen achter de bar ons ondertussen aanspreken met ‘The Belgians’.
Op zaterdag, 9 September 2011, hadden we een uitstap gepland naar Santa Catalina: http://www.youtube.com/watch?v=cdMEx609X_8
We stonden vroeg op, kregen op weg naar de Ferry-haven van Long Beach een stortbui over ons. Met een beetje geluk kwamen we tussen 10hrs en 11hrs ‘s morgens aan in het romantische Santa Catalina, waar we ontbijt namen. We zagen verschillende trouwpartijen op deze wondermooie schots grond en namen tussen 16hrs en 17hrs de boot terug naar het vasteland. Thuis aangekomen, sloten we de dag af met een hapje en een drankje.
Zondag, 10 september 2011, ontbeten we thuis, reden we naar Anaheim om naar een Baseball wedstrijd te gaan kijken van de Anaheim Angels en reden we daarna door naar Laguna Beach om reeds gedeeltelijk de 30ste verjaardag van Dries te vieren met Mosselen en Frietjes in het Belgische restaurant dat we er eens ontdekt hadden. De avond verliep gezellig en bourgondisch.
Op maandag, 11 september 2011, was het dan zo ver: Dries vierde zijn 30ste verjaardag! Hip Hip Hoera! Hij nam vanwege zijn verjaardag en de visite van zijn ouders een dag vrijaf en na een halve dag werken, sloot ook ik me aan bij het gezelschap. We vierden Dries’ verjaardag en de laatste avond van Alois en Ria met een glas in de tuin van Malibuwines.
Na 4 weekends en 3.5 weken aaneensluitend Belgische bezoekers over de vloer te hebben, volgden er 2 weekends en 2.5 weken, om ons voor te bereiden op nieuwe enthousiaste Belgen, die ons kwamen bezoeken.
Tijdens het weekend van 17 en 18 september 2011, vierden we op zaterdag nog maar eens de verjaardag van Dries. We begonnen met een drankje op de 24ste verdieping van het JW Marriott hotel waarop we vanuit ons appartement kijken. Daarna begaven we ons naar het O Hotel voor een gezellig etentje afgesloten met goede koffie (wat zeer uitzonderlijk is in de U.S. – Dries beschrijft veel van de hier gebrouwen koffie als water met een smaakje van koffie). Daarna begaven we ons naar The Public School, welke we onderhand ons stamcafe kunnen noemen. We sloegen de Cubaans-Braziliaanse richting in en vierden het 30-jarig bestaan van Dries met Mojito’s en (toen de munt op was) Caipirinha’s. De volgende ochtend wisten we niet meteen meer hoe of wat en vooral hoe oud we nu eigenlijk beide juist geworden waren, want onze lichamen voelden véééél ouder aan dan de dag ervoor. Die zondag, hijsten we ons uiteindelijk uit ons bed om te voet boodschappen te gaan doen en stelden we tot onze verbazing vast dat op slechts 1.5 km van ons appartement heel Los Angeles/Hollywood T.V.-land zich aan het verzamelen was voor ‘The Emmy’s’. We bleven rond de hoge, zwarte hekken hangen om toch maar een glimps van een T.V.-ster op te vangen, maar het mocht niet zijn. We werden verschillende gevraagd om te ‘moven’. Uiteindelijk gingen we ervan door om vlug boodschappen te doen en daarna neer te strijken voor de televisie om de hele ‘The Emmy’s –show (die zich dus eigenlijk in onze achtertuin aan het afspelen was) te volgen. Een van mijn favorieten won een Emmy, namelijk Jim Parsons van The Big Bang Theory (http://www.youtube.com/watch?v=iOan_0acqE8&feature=relmfu ).
Andere programma’s, die hier in de prijzen vielen en waarschijnlijk kortelings hun weg naar Belgie zullen vinden en zeer te smaken zijn:
Modern Family
http://www.youtube.com/watch?v=pq4S3wbFEXc&NR=1
The Office – U.S. version
http://www.youtube.com/watch?v=6ox9lUZpisQ&feature=related
Het weekend van 24 en 25 september 2011 bestond uit een tripje naar Detroit. Ik moest erheen om met een aantal mensen te praten over een nieuwe job bij Deloitte, want ondertussen was het duidelijk geworden dat ons Los Angeles-avontuur tot een einde zou komen rond 31 oktober 2011. Dries en ik vlogen zaterdagmorgen naar Detroit om er in de namiddag te landen. ‘s Avonds gingen we naar een soort tapasbar in een leuke, hippe buurt buiten het centrum van Detroit. Op zondag bezochten een van de chiqueste shopping malls in de U.S.: http://www.thesomersetcollection.com/ En ja, deze kan gevonden worden in een van de meest verwaarloosde, armste en werkloze steden van de U.S., Detroit.
Op vrijdag, 30 september 2011, kregen we opnieuw bezoek, onze Deloitte collega Adinda. We namen Adinda mee naar Malibuwines (zoals al onze andere bezoekers), waar we genoten van een hapje, een drankje en een dansje. De ochtend erop (zaterdag 1 oktober 2011) vertrokken we met ons drietje richting San Diego. Na een autorit van ongeveer 2.5 hrs arriveerden we aan ons hotel. We checkten in en trokken er meteen op uit. We maakten een wandeling rond en door San Diego en ontdekten waarom de Amerikanen hier graag allemaal willen komen wonen: goed georganiseerd, verzorgd, een zalig klimaat en prachtige natuur en natuurlijk…op ‘de spreekwoordelijke 5 minuten’ van het ‘losbandige’ Mexico. ‘s Avonds doken we nog in de Jacuzzi en een aten we in het bekende Gaslamp Quarter. Op zondag, 2 oktober 2011, reden we volledig ontspannen terug naar Los Angeles; onderweg stopten we in plaatsjes en dorpjes zoals Mission Beach, La Jolla en Laguna Beach. We konden het niet laten om nog een keer naar het belgische restaurant te gaan en Mosselen te bestellen. Voor Dries en mij was het een uitdaging om het vakantiegevoel van ons af te schudden die zondagavond en ons klaar te maken voor de nieuwe werkweek. ‘s Maandags (3 oktober 2011) doken Dries en ik achter onze pc’s terwijl Adinda Down Town Los Angeles onveilig maakte. Op dinsdag (4 oktober 2011) liet Adinda L.A. achter zich om San Francisco te verkennen.
Op vrijdag, 7 oktober 2011, zagen we elkaar terug in Las Vegas: Dries vanuit Detroit, Adinda vanuit San Francisco en ik vanuit Los Angeles. We reden meteen na aankomst door naar Kingman om de dag erop naar de Grand Canyon te gaan. Na een blitz-ontbijt op zaterdagmorgen, 8 oktober 2011, reden we 4 uur naar het natuurpark Grand Cayon. Aan de ingang werden we begroet door de Park Ranger en na een blitz-staptocht van ongeveer 3hrs (een 2de keer blitz die dag) keerden we terug naar Las Vegas.
Onderweg kwamen we in een ‘blitz’ (3de keer) een vos tegen op de ‘highway’; gelukkig was Dries wakker en alert en stuurde hij de wagen weg van de vos, zodat zowel de vos als wij drie heelhuids verder gingen na deze blitz-ontmoeting. We kwamen rond 21hrs aan in ons hotel, aten een (chique en zeer lekker) hapje in het hotel en trokken daarna onze Casinoschoenen aan om de ‘The Strip’ af te lopen. Op zondag, 9 oktober 2011, propten we ons vol tijdens een zeer uitgebreide brunch met muziek: ‘Mimosas & Music’, daarna passeerden we langs mijn Regionale Deloitte Manager die in Las Vegas woont en brachten we nog een bezoek aan de Hoover Dam. Daarna namen we afscheid en vloog Dries terug naar Detroit en Adinda en ik terug naar Los Angeles.
Op maandag, 10 oktober 2011, mocht ik uitzonderlijk een dagje vakantie nemen en gingen Adinda en ik …SHOPPEN!!! De rest van de week genoot Adinda van L.A. en ons dakterras om op donderdaag, 13 oktober 2011 terug naar Belgie te vertrekken.
Op vrijdag, 14 oktober 2011, stonden er al nieuwe gasten op ons te wachten, Ans en Christoph (Ans is een studiegenote van mij). We namen ze mee naar de Daily Grill en The Public School, waar we ondertussen ten zeerste geapprecieerd werden om onze ‘business’ naar deze plaats te brengen. Op zaterdag, 15 oktober 2011, ontbeten we in de Santa Monica Pain Quotidien, kuierden we door de Third Street Promenade, lagen we languit op het nog-steeds-in-oktober-zijnde-warme zand van Santa Monica Beach en sloten we de dag af in de wijngaard van Malibuwines waar er een heus feest was los gebarsten – hadden de andere mensen ook door dat dit ons laatste bezoek was of waren ze gewoon allemaal in een goede zaterdagavondstemming? Op zondag, 16 oktober 2011, prepareerden we thuis een ontbijt ‘om u tegen te zeggen’ (onze andere bezoekers kunnen dit beamen).; schuimden we Venice Beach af, waar Ans te pakken werd genomen door een groepje straatdansers en voor de volgende 20 minuten mee betrokken werd in de act.
Christoph ‘kocht haar daarop vrij’ met waardeloos tsechisch geld. Daarna begaven we ons naar de ‘mini-donut-plaats’, die door echte Astrid Bryan-fans meteen herkent zal worden op de foto’s. We deden als het ware een ‘Astridje’ en bezochten een van de plaatsen die ook in ‘Astrid in Wonderland’ (http://www.vijftv.be/programma_astridinw.php) aan bod is gekomen. ‘s Avonds aten we BBQ op ons dak en bereiden Dries en ik ons voor op een werkweek en Ans en Christoph op een week Grand Canyon en Las Vegas.
Op vrijdag, 21 oktober 2011, vonden Ans, Christoph en ik elkaar terug in Los Angeles. Dries had die dag door gebracht met het bezoeken van appartementen in Chicago ter voorbereiding van onze verhuis van L.A. naar Chicago en ging vrij laat thuis komen. We aten met ons drietjes in the Daily Grill en gingen daarna naar de meest hippe bar in L.A., The Standard Bar’ om ‘ene te drinken’. Rond een uur of 23hrs30 trokken we ons terug in ons appartement waar we op Dries wachtten, die rond 1hrs30 binnen stapte.
Zaterdag (22 oktober 2011) ontbeten we in Manhattan Beach (Pain Quotidien) en liepen we er de pier af. Daarna reden we naar het superdeluxe Newport Beach – ‘Het Knokke van Los Angeles, waar men met een beetje geluk een celebrity kan spotten’. ‘s Namiddags trokken we naar de Shopping Mall Fashion Island in Newport Beach, waar Ans en ik onszelf overtroffen met het passen van hippe korte kleedjes in ‘Forever 21’. Pas heel laat ‘s avonds sloegen we erin iets te gaan eten in een andere favoriet van ons, het O Hotel.
Zondag (23 oktober 2011) ontbeten we thuis en reden we daarna naar Hollywood, waar we als echte toeristen ‘The Walk of Fame’ afliepen en waar Ans en ik rond 15hrs op de TMZ Tourbus stapten. TMZ (http://www.tmz.com/) is een superpopulair TV programma in de U.S. en draait om roddels en vuile was buiten hangen van bekende mensen, minder bekende mensen, mensen die graag willen bekend worden en ‘wannabe bekende mensen.
Ans en ik genoten! We zagen ‘El Pollo Loco’ waar Brad Pitt zijn carriere begon, de straathoek waar Hugh Grant een prostitute oppikte, het hotel waar er op het dak ‘exclusief famous people’- parties gegeven worden en restaurants en hotels en clubs waar bekende filmsterrem zotte dingen doen. Voor mij was deze tour het perfecte afscheid van Los Angeles, een plaats op de wereld waar de zon altijd schijnt, het klimaat zacht is en waar sommige mensen plotsklaps veel geld krijgen voor moeilijk te vatten talenten. Thuis gekomen, aten we ‘homemade spaghetti bolognaise a la Loes’ en kropen we in bed.
De volgende 2.5 dagen brachten Ans en Christoph in L.A. door. s’Avonds gingen Ans en ik voluit voor ‘super girlie stuff to do’ zoals daar zijn ‘uren praten over niets en alles in de Jacuzzi op ons dak’; ‘mijn haar verven’; ‘elkaars kleren passen ook al verschillen we 15 cm in lengte’; ‘over schoenen praten’ en ‘e-shoppen’. Voor mij waren deze dagen eveneens mijn laatste werkdagen als HR-professional voor het Los Angeles kantoor.
Op woensdag, 26 oktober 2011, vlogen Ans en Christoph terug naar Belgie en op donderdag, 27 oktober 2011, kwam er een verloren gefietste Deloitte Collega gebruik maken van onze faciliteiten; Vincent Van Parijs. Vincent vloog die zaterdag zonder fiets door naar Australie, waar er eventueel een ander Deloitte koppel in de maak was.
Diezelfde donderdag was mijn laatste werkdag in L.A. Met spijt in het hart nam ik afscheid. Het was een mooie, leerzame, uitdagende en zalige tijd geweest, maar nu was het tijd om even uit te blazen in Hawaii en daarna aan een nieuw avontuur te beginnen in Chicago.
Foto's
Ouders Dries in LA https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/OudersDriesInLA?authuser=0&feat=directlink
Verjaardag Dries
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/VerjaardagDries?authuser=0&feat=directlink
Adinda in LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/AdindaInLA?authuser=0&feat=directlink
Ans & Christoph in LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/AnsChristophInLA?authuser=0&feat=directlink
Vincent in LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/VincentInLA?authuser=0&feat=directlink
Afscheid van LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/AfscheidVanLA?authuser=0&feat=directlink
Hieronder kan je onder meer lezen over:
- Het bezoek van de ouders van Dries
- De 30ste verjaardag van Dries – Part I
- De 30ste verjaardag van Dries - Part II & The Emmy’s in onze achtertuin
- Adinda op bezoek – San Diego
- Adinda op bezoek – Grand Canyon & Las Vegas
- Ans & Christoph op bezoek – Take it easy!
De tijd raast maar door en de dingen veranderen…
Op zondag, 4 september 2011, rond 8hrs ‘s avonds arriveerden Alois en Ria, de ouders van Dries, op de luchthaven van Los Angeles. Het was een aangenaam weerzien! Na het regelen van een paar praktische dingen, belandden we vrij laat op de avond in Pete’s Bar voor nog een kleine snack. Thuis aangekomen, dronken we nog een glas op ons dak.
Die maandag, 5 september 2011, hadden Dries en ik een vrije dag vanwege ‘Labour day’. We trokken met ons vieren naar de Pain Quotidien, die we 4 maanden geleden als eerste bezocht hadden. Daarna bewogen ons van West Hollywood naar Santa Monica om er kort doorheen de bekende winkelstraat, ‘Third Street Promenade’ te wandelen en ons neer te vleien op het uitgestrekte strand . We sloten de dag af met een bezoek aan de door ons zo begeerde wijngaard, Malibiwines.
Op dinsdag, 6 september 2011 brak de werkweek weer aan en dus werden verdere uitstappen voor het weekend erop gehouden.
Maar op donderdag, 7 september 2011, nam ik (Loes) Alois en Ria mee naar een excellente BBQ in Down Town L.A. Het was warm. Het was lekker. De wijn was van middelmatige kwaliteit, maar goedkoop.
Op vrijdag, 8 september 2011, waren we er weer allemaal: Alois, Ria, Dries en ik. We aten bij de Daily Grill en sloten de avond af in The Public School, waar de mensen achter de bar ons ondertussen aanspreken met ‘The Belgians’.
Op zaterdag, 9 September 2011, hadden we een uitstap gepland naar Santa Catalina: http://www.youtube.com/watch?v=cdMEx609X_8
We stonden vroeg op, kregen op weg naar de Ferry-haven van Long Beach een stortbui over ons. Met een beetje geluk kwamen we tussen 10hrs en 11hrs ‘s morgens aan in het romantische Santa Catalina, waar we ontbijt namen. We zagen verschillende trouwpartijen op deze wondermooie schots grond en namen tussen 16hrs en 17hrs de boot terug naar het vasteland. Thuis aangekomen, sloten we de dag af met een hapje en een drankje.
Zondag, 10 september 2011, ontbeten we thuis, reden we naar Anaheim om naar een Baseball wedstrijd te gaan kijken van de Anaheim Angels en reden we daarna door naar Laguna Beach om reeds gedeeltelijk de 30ste verjaardag van Dries te vieren met Mosselen en Frietjes in het Belgische restaurant dat we er eens ontdekt hadden. De avond verliep gezellig en bourgondisch.
Op maandag, 11 september 2011, was het dan zo ver: Dries vierde zijn 30ste verjaardag! Hip Hip Hoera! Hij nam vanwege zijn verjaardag en de visite van zijn ouders een dag vrijaf en na een halve dag werken, sloot ook ik me aan bij het gezelschap. We vierden Dries’ verjaardag en de laatste avond van Alois en Ria met een glas in de tuin van Malibuwines.
Na 4 weekends en 3.5 weken aaneensluitend Belgische bezoekers over de vloer te hebben, volgden er 2 weekends en 2.5 weken, om ons voor te bereiden op nieuwe enthousiaste Belgen, die ons kwamen bezoeken.
Tijdens het weekend van 17 en 18 september 2011, vierden we op zaterdag nog maar eens de verjaardag van Dries. We begonnen met een drankje op de 24ste verdieping van het JW Marriott hotel waarop we vanuit ons appartement kijken. Daarna begaven we ons naar het O Hotel voor een gezellig etentje afgesloten met goede koffie (wat zeer uitzonderlijk is in de U.S. – Dries beschrijft veel van de hier gebrouwen koffie als water met een smaakje van koffie). Daarna begaven we ons naar The Public School, welke we onderhand ons stamcafe kunnen noemen. We sloegen de Cubaans-Braziliaanse richting in en vierden het 30-jarig bestaan van Dries met Mojito’s en (toen de munt op was) Caipirinha’s. De volgende ochtend wisten we niet meteen meer hoe of wat en vooral hoe oud we nu eigenlijk beide juist geworden waren, want onze lichamen voelden véééél ouder aan dan de dag ervoor. Die zondag, hijsten we ons uiteindelijk uit ons bed om te voet boodschappen te gaan doen en stelden we tot onze verbazing vast dat op slechts 1.5 km van ons appartement heel Los Angeles/Hollywood T.V.-land zich aan het verzamelen was voor ‘The Emmy’s’. We bleven rond de hoge, zwarte hekken hangen om toch maar een glimps van een T.V.-ster op te vangen, maar het mocht niet zijn. We werden verschillende gevraagd om te ‘moven’. Uiteindelijk gingen we ervan door om vlug boodschappen te doen en daarna neer te strijken voor de televisie om de hele ‘The Emmy’s –show (die zich dus eigenlijk in onze achtertuin aan het afspelen was) te volgen. Een van mijn favorieten won een Emmy, namelijk Jim Parsons van The Big Bang Theory (http://www.youtube.com/watch?v=iOan_0acqE8&feature=relmfu ).
Andere programma’s, die hier in de prijzen vielen en waarschijnlijk kortelings hun weg naar Belgie zullen vinden en zeer te smaken zijn:
Modern Family
http://www.youtube.com/watch?v=pq4S3wbFEXc&NR=1
The Office – U.S. version
http://www.youtube.com/watch?v=6ox9lUZpisQ&feature=related
Het weekend van 24 en 25 september 2011 bestond uit een tripje naar Detroit. Ik moest erheen om met een aantal mensen te praten over een nieuwe job bij Deloitte, want ondertussen was het duidelijk geworden dat ons Los Angeles-avontuur tot een einde zou komen rond 31 oktober 2011. Dries en ik vlogen zaterdagmorgen naar Detroit om er in de namiddag te landen. ‘s Avonds gingen we naar een soort tapasbar in een leuke, hippe buurt buiten het centrum van Detroit. Op zondag bezochten een van de chiqueste shopping malls in de U.S.: http://www.thesomersetcollection.com/ En ja, deze kan gevonden worden in een van de meest verwaarloosde, armste en werkloze steden van de U.S., Detroit.
Op vrijdag, 30 september 2011, kregen we opnieuw bezoek, onze Deloitte collega Adinda. We namen Adinda mee naar Malibuwines (zoals al onze andere bezoekers), waar we genoten van een hapje, een drankje en een dansje. De ochtend erop (zaterdag 1 oktober 2011) vertrokken we met ons drietje richting San Diego. Na een autorit van ongeveer 2.5 hrs arriveerden we aan ons hotel. We checkten in en trokken er meteen op uit. We maakten een wandeling rond en door San Diego en ontdekten waarom de Amerikanen hier graag allemaal willen komen wonen: goed georganiseerd, verzorgd, een zalig klimaat en prachtige natuur en natuurlijk…op ‘de spreekwoordelijke 5 minuten’ van het ‘losbandige’ Mexico. ‘s Avonds doken we nog in de Jacuzzi en een aten we in het bekende Gaslamp Quarter. Op zondag, 2 oktober 2011, reden we volledig ontspannen terug naar Los Angeles; onderweg stopten we in plaatsjes en dorpjes zoals Mission Beach, La Jolla en Laguna Beach. We konden het niet laten om nog een keer naar het belgische restaurant te gaan en Mosselen te bestellen. Voor Dries en mij was het een uitdaging om het vakantiegevoel van ons af te schudden die zondagavond en ons klaar te maken voor de nieuwe werkweek. ‘s Maandags (3 oktober 2011) doken Dries en ik achter onze pc’s terwijl Adinda Down Town Los Angeles onveilig maakte. Op dinsdag (4 oktober 2011) liet Adinda L.A. achter zich om San Francisco te verkennen.
Op vrijdag, 7 oktober 2011, zagen we elkaar terug in Las Vegas: Dries vanuit Detroit, Adinda vanuit San Francisco en ik vanuit Los Angeles. We reden meteen na aankomst door naar Kingman om de dag erop naar de Grand Canyon te gaan. Na een blitz-ontbijt op zaterdagmorgen, 8 oktober 2011, reden we 4 uur naar het natuurpark Grand Cayon. Aan de ingang werden we begroet door de Park Ranger en na een blitz-staptocht van ongeveer 3hrs (een 2de keer blitz die dag) keerden we terug naar Las Vegas.
Onderweg kwamen we in een ‘blitz’ (3de keer) een vos tegen op de ‘highway’; gelukkig was Dries wakker en alert en stuurde hij de wagen weg van de vos, zodat zowel de vos als wij drie heelhuids verder gingen na deze blitz-ontmoeting. We kwamen rond 21hrs aan in ons hotel, aten een (chique en zeer lekker) hapje in het hotel en trokken daarna onze Casinoschoenen aan om de ‘The Strip’ af te lopen. Op zondag, 9 oktober 2011, propten we ons vol tijdens een zeer uitgebreide brunch met muziek: ‘Mimosas & Music’, daarna passeerden we langs mijn Regionale Deloitte Manager die in Las Vegas woont en brachten we nog een bezoek aan de Hoover Dam. Daarna namen we afscheid en vloog Dries terug naar Detroit en Adinda en ik terug naar Los Angeles.
Op maandag, 10 oktober 2011, mocht ik uitzonderlijk een dagje vakantie nemen en gingen Adinda en ik …SHOPPEN!!! De rest van de week genoot Adinda van L.A. en ons dakterras om op donderdaag, 13 oktober 2011 terug naar Belgie te vertrekken.
Op vrijdag, 14 oktober 2011, stonden er al nieuwe gasten op ons te wachten, Ans en Christoph (Ans is een studiegenote van mij). We namen ze mee naar de Daily Grill en The Public School, waar we ondertussen ten zeerste geapprecieerd werden om onze ‘business’ naar deze plaats te brengen. Op zaterdag, 15 oktober 2011, ontbeten we in de Santa Monica Pain Quotidien, kuierden we door de Third Street Promenade, lagen we languit op het nog-steeds-in-oktober-zijnde-warme zand van Santa Monica Beach en sloten we de dag af in de wijngaard van Malibuwines waar er een heus feest was los gebarsten – hadden de andere mensen ook door dat dit ons laatste bezoek was of waren ze gewoon allemaal in een goede zaterdagavondstemming? Op zondag, 16 oktober 2011, prepareerden we thuis een ontbijt ‘om u tegen te zeggen’ (onze andere bezoekers kunnen dit beamen).; schuimden we Venice Beach af, waar Ans te pakken werd genomen door een groepje straatdansers en voor de volgende 20 minuten mee betrokken werd in de act.
Christoph ‘kocht haar daarop vrij’ met waardeloos tsechisch geld. Daarna begaven we ons naar de ‘mini-donut-plaats’, die door echte Astrid Bryan-fans meteen herkent zal worden op de foto’s. We deden als het ware een ‘Astridje’ en bezochten een van de plaatsen die ook in ‘Astrid in Wonderland’ (http://www.vijftv.be/programma_astridinw.php) aan bod is gekomen. ‘s Avonds aten we BBQ op ons dak en bereiden Dries en ik ons voor op een werkweek en Ans en Christoph op een week Grand Canyon en Las Vegas.
Op vrijdag, 21 oktober 2011, vonden Ans, Christoph en ik elkaar terug in Los Angeles. Dries had die dag door gebracht met het bezoeken van appartementen in Chicago ter voorbereiding van onze verhuis van L.A. naar Chicago en ging vrij laat thuis komen. We aten met ons drietjes in the Daily Grill en gingen daarna naar de meest hippe bar in L.A., The Standard Bar’ om ‘ene te drinken’. Rond een uur of 23hrs30 trokken we ons terug in ons appartement waar we op Dries wachtten, die rond 1hrs30 binnen stapte.
Zaterdag (22 oktober 2011) ontbeten we in Manhattan Beach (Pain Quotidien) en liepen we er de pier af. Daarna reden we naar het superdeluxe Newport Beach – ‘Het Knokke van Los Angeles, waar men met een beetje geluk een celebrity kan spotten’. ‘s Namiddags trokken we naar de Shopping Mall Fashion Island in Newport Beach, waar Ans en ik onszelf overtroffen met het passen van hippe korte kleedjes in ‘Forever 21’. Pas heel laat ‘s avonds sloegen we erin iets te gaan eten in een andere favoriet van ons, het O Hotel.
Zondag (23 oktober 2011) ontbeten we thuis en reden we daarna naar Hollywood, waar we als echte toeristen ‘The Walk of Fame’ afliepen en waar Ans en ik rond 15hrs op de TMZ Tourbus stapten. TMZ (http://www.tmz.com/) is een superpopulair TV programma in de U.S. en draait om roddels en vuile was buiten hangen van bekende mensen, minder bekende mensen, mensen die graag willen bekend worden en ‘wannabe bekende mensen.
Ans en ik genoten! We zagen ‘El Pollo Loco’ waar Brad Pitt zijn carriere begon, de straathoek waar Hugh Grant een prostitute oppikte, het hotel waar er op het dak ‘exclusief famous people’- parties gegeven worden en restaurants en hotels en clubs waar bekende filmsterrem zotte dingen doen. Voor mij was deze tour het perfecte afscheid van Los Angeles, een plaats op de wereld waar de zon altijd schijnt, het klimaat zacht is en waar sommige mensen plotsklaps veel geld krijgen voor moeilijk te vatten talenten. Thuis gekomen, aten we ‘homemade spaghetti bolognaise a la Loes’ en kropen we in bed.
De volgende 2.5 dagen brachten Ans en Christoph in L.A. door. s’Avonds gingen Ans en ik voluit voor ‘super girlie stuff to do’ zoals daar zijn ‘uren praten over niets en alles in de Jacuzzi op ons dak’; ‘mijn haar verven’; ‘elkaars kleren passen ook al verschillen we 15 cm in lengte’; ‘over schoenen praten’ en ‘e-shoppen’. Voor mij waren deze dagen eveneens mijn laatste werkdagen als HR-professional voor het Los Angeles kantoor.
Op woensdag, 26 oktober 2011, vlogen Ans en Christoph terug naar Belgie en op donderdag, 27 oktober 2011, kwam er een verloren gefietste Deloitte Collega gebruik maken van onze faciliteiten; Vincent Van Parijs. Vincent vloog die zaterdag zonder fiets door naar Australie, waar er eventueel een ander Deloitte koppel in de maak was.
Diezelfde donderdag was mijn laatste werkdag in L.A. Met spijt in het hart nam ik afscheid. Het was een mooie, leerzame, uitdagende en zalige tijd geweest, maar nu was het tijd om even uit te blazen in Hawaii en daarna aan een nieuw avontuur te beginnen in Chicago.
Foto's
Ouders Dries in LA https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/OudersDriesInLA?authuser=0&feat=directlink
Verjaardag Dries
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/VerjaardagDries?authuser=0&feat=directlink
Adinda in LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/AdindaInLA?authuser=0&feat=directlink
Ans & Christoph in LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/AnsChristophInLA?authuser=0&feat=directlink
Vincent in LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/VincentInLA?authuser=0&feat=directlink
Afscheid van LA
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/AfscheidVanLA?authuser=0&feat=directlink
dinsdag 6 september 2011
De maand Augustus in review
Week # 14 (August 1st – August 7th); Week # 15 (August 8th – August 14th); Week # 16 (August 15th – August 21st); Week # 17 (August 22nd – August 28th) & Week # 18 (August 29th – Sept 4th) in Review
Maand 4 van ons verblijf in L.A. is alweer voorbij gevlogen alsof het niets was!
Hieronder kunnen jullie over volgende onderwerpen lezen:
- Loes viert haar dertigste verjaardag.
- Grote voorbereidingen worden getroffen voor de eerste belgische bezoekers
- Weekend 1 met Jan & Annelies: Jetlagging & Beaches
- Weekend 2 met Jan & Annelies: Clubbing & Emotionele rollercoasters
- Weekend 3 met Jan & Annelies: BBQ with 5 dollar wine & Fysieke rollercoasters
Om het in de woorden van Erik Van Looy te zeggen: ’T is gebeurd!
Ik ben dertig geworden op Maandag, 08/08/2011. Een shock! Gelukkig werd de pijn serieus verzacht door volgende aspecten:
- Ik ben dertig geworden in Los Angeles, wat toch wel een indruk op mezelf achter laat.
- Ik mocht het hele weekend bepalen wat we gingen doen. SUPER DUPER!
- Ik werd overladen met kaartjes, kadootjes, mailtjes en andere gestes. Thank so much! It is very much appreciated! It made me very happy!
Dat weekend namen we ontbijt in alweer een andere Pain Quotidien en bolden we daarna naar ‘The Observatory’ van Los Angeles gelegen in het Griffith Park. Vanop het Observatorium had je een prachtig uitzicht op Los Angeles en op de welbekende HOLLYWOOD letters. Binnenin het Observatorium zagen we horden vaders, die plotsklaps sterrenkundige waren geworden en aan hun kinderen het hele heelal uitlegden, de impact van de zon en de maan op de golven en andere geheimen van het heelal verklaarden. Dries en ik waren onder de indruk van het enorme pendulum van Foucault dat in de inkomhal hing. Voor de geinteresseerden: http://en.wikipedia.org/wiki/Foucault_pendulum
Daarna stond op mijn verjaardagsprogramma: een fototentoonstelling over ‘The beauty culture’, die vandaag heerst in de U.S.A. en eigenlijk wereldwijd. Vrouwen die afvallen tot ze anorexia krijgen, is nog maar het puntje van de ijsberg, want blijkbaar gaan vrouwen zover dat ze hun tenen laten verkorten om in Jimmy Choo-schoenen te kunnen en draaien veel middenklasse amerikanen hun hand er niet voor om om onder het mes te gaan. (http://www.annenbergspaceforphotography.org/exhibitions/overview.asp)
Daarna keerden we terug naar huis voor een verjaardagsapero, een avond uit eten en tot slot ‘clubbing @ The Edison’. De laatste activiteit lokte heel wat verwondering en teleurstelling bij Dries en mij uit. We kwamen helemaal gewassen, geparfumeerd, gefohnd en opgekleed aan bij The Edison. Het was ongeveer 23hrs30. We schoven aan in de rij en mochten uiteindelijk om 00hrs15 binnen. We konden onze ogen niet geloven. De club was zo goed als leeg, de sfeer leunde aan bij het vriespunt en alles draaide rond ‘kijken en bekeken worden’. Op de koop toe, ontdekten we dat de DJ een nieuwe trend aan het lanceren was: ‘scratchen zonder een plaat op de pick-up te plaatsen’. De grapjas! En ook al bleven we staren en hem uitlachen en vuile blikken toegooien, de DJ bleef vol overtuiging ‘fake-scratchen’ en slechte platen draaien. Gelukkig werden er zeer goed pintjes getapt in The Edison en dat is toch al goed voor de helft van het plezier. We sloten de avond af met een bezoek aan Spring street bar en dronken nog een of ander exotisch amerikaans bier, wat de volgende dag gevolgen had voor ‘mijn zijn’.
Zondag, 7 Augustus, de dag voor mijn verjaardag, bestond uit slapen, bekomen van de dag ervoor en picknicken op ons dak bij zonsondergang.
Het weekend van 13 en 14 augustus 2011 werden alle mogelijke voorbereidingen getroffen voor onze eerste belgische gasten: we poetsten ons appartement van onder tot boven; propten onze kasten en megakoelkast vol met dranken en spijzen..en nog meer drank. We bezochten voor de eerste keer sinds we in L.A. waren een mall of beter een europese nagebouwde winkelstraat en gingen ‘s avonds op culinaire ontdekking naar cafe Stella, een klein stukje Frankrijk middenin Hollywood.
En dan was het zover…3,5 maand de tijd om te settlen, 3,5 maand de tijd om heel wat tijd in te halen, die Dries en ik verloren hadden tijdens de periode Maart 2010-April 2011 toen Dries slechts 4 dagen per maand in Belgie doorbracht en 3,5 maand de tijd om de leukste plaatsen in Los Angeles en omstreken te ontdekken alvorens de eerste belgische bezoekers zich aandienden. Op vrijdag, 19 augustus 2011, na een vertraagde vlucht vanuit Belgie (ondertussen had de verschrikkelijke situatie op Pukkelpop plaats gevonden), een bijna gemiste connectie en een reis die langzaamaan 24 uur begon te duren, konden we Jan & Annelies in onze armen sluiten op LAX Airport. We kwamen rond 2hrs00 ‘s nachts terug aan op ons appartement en bleven nog tot 3hrs30 wakker om zoveel mogelijk bij te praten na al die maanden…
Op zaterdag, 20 augustus 2011, haalden Jan & Annelies ons reeds rond 8hrs00 uit onze slaap, aangezien ze zwaar aan het jetlaggen waren. We gingen dan maar naar Santa Monica voor een lekker ontbijt en een dagje strand. We genoten van de zon, het strand en een pintje (zonder bijkomende problemen…verder meer hierover). Na een verfrissende douche gingen we nog ergens eten om dan daarna in ons bed te kruipen en ons zonverbrande en van drank en spijs voorziene lichamen te laten rusten.
Op zondag, 21 augustus 2011, werden we wederom zeer vroeg gewekt en trokken Jan & Annelies ons mee naar het dak om ‘s morgensvroeg te gaan zwemmen, joggen en stoombaden. Daarna organiseerden we een fantastisch CAVA-ontbijt met spek en eieren en alle andere toebehoren. Onze bestemming die dag was Venice Beach. We kuierden heel de boardwalk af om dan neer te strijken in de plaatselijke duits geinpsireerde Biergarten. En plotsklaps…om het statement in elke reisgids aangaande Venice Beach waar te maken (‘Venice Beach equals a Freak Show’), passeerden er een betoging VOOR TOPLESS ZONNEN. (http://www.gva.be/nieuws/buitenland/aid1071924/vrouwen-met-borsten-bloot-voor-gelijke-rechten.aspx)
Daarna reden we via Rodeo Drive naar Griffith Park om rustig te aperitieven in de natuur. Niets was minder waar! Eens we de perfecte plaats hadden gevonden, de chips en de blokjes kaas hadden uitgespreid en de fles CAVA hadden verdeeld, stopten er een zeer overtuigde Park Ranger om ons op de vingers te tikken en duidelijk te maken dat als hij nogmaals moest terugkomen er een boete aan zou vast hangen. Tot zover ons eerste negatieve ervaring met gezellig aperitieven in een park zoals wij in Europa wel meer doen en er zelfs schilderijen over maken (http://en.wikipedia.org/wiki/Le_d%C3%A9jeuner_sur_l'herbe).
We reden misnoegd en aperitiefloos terug naar huis en van daaruit trokken Jan & Annelies verder voor hun eerste grote tocht richting Las Vegas, Grand Canyon, Bryce Canyon,…etc.
Op vrijdag, 26 augustus 2011, kwamen we terug allemaal samen op het Happy Hour van CASA, de bar aan de voet van het Deloitte gebouw. Na een aantal karaffen Margharita in CASA, begaven we ons naar Bottega Louie om het Happy Hour te compenseren met wat eten. Daarna keerden we huiswaarts om nog wat te genieten van de uitzonderlijk warme avond op ons dakterras…en u weet toch ook dat een zwoele avond & een dakterras met daarop een zwembad en een jacuzzi uitnodigt tot andere activiteiten. Die avond werden de collega’s, echte vrienden.
Op zaterdag, 27 augustus 2011, hadden we ons voorgenomen om nog wat te bruinen, maar ook zeker en vast te gaan ‘clubben’. Na een lekker ontbijtje in alweer een andere Pain Quotidien, reden we naar Zuma Beach. Daar mochten we van dichtbij een alcohol-riot meemaken. Drie politiemannen en –vrouwen omsingelden een groepje adolescenten, die lagen te genieten van de californische zon met daarbij een verfrissend pintje. Ze kregen ter plekke een boete, omdat ze op heterdaad betrapt werden op het drinken van alcohol en geopende flesjes alcohol. Ze moesten 100 dollar boete ophoesten en waarschijnlijk zat verder genieten van zon, zee en strand er ook niet meer in. Wij lagen 25 meter verder, observeerden alles en gingen meteen over tot het camoufleren en uitkieperen van het veel geconsumeerde belgische gerstennat, dat in de U.S. blijkbaar ‘strand-riots’ veroorzaakt.
We lieten Zuma Beach achter ons en brachten de zwoele vooravond door op het wijndomein van Malibuwines. Tegen sluitingstijd keerden we huiswaarts en maakten we ons op om te gaan clubben. Na een uur wachtrij gedaan te hebben, gaven we er de brui aan en stapten we de eerste beste bar binnen om dan later die nacht toch nog in dezelfde club binnen te geraken zonder toegang te betalen noch te wachten en een ‘awesome’ avond te beleven. We dansten tussen extreme dronken tienermeisjes, die kledingstukken verloren of niet in bedwang konden houden, tussen elkaar opgeilende afro-americans en tussen andere europese schonen in de Elevate Lounge op de 25ste verdieping. Daarna volgde een indrukwekkende emotionele rollercoaster…
Op zondag, 28 augustus 2011, knutelseden we opnieuw een uitgebreid ontbijt in elkaar, bezochten we een mall, relaxten we aan het zwembad en sloten we de dag af met een BBQ. Luigheid = Troef!
Jan & Annelies planden een tocht naar San Francisco van maandag, 29 augustus 2011 tot donderdagavond, 1 september 2011. Dus op donderdagavond vonden we elkaar allemaal terug op ons appartement om de laatste dag en laatste uren voor het afscheid samen door te brengen. Die avond gingen we naar een BBQ-restaurant in Down Town L.A., werden we geweigerd in een van de hipste bars van DTLA, The Standard Bar, vanwege de short van Jan en sloten we de bar en avond af in The Public School. In tegenstelling tot het weekend ervoor, volgde nu een fysieke rollercoaster…
Vooral Annelies & Loes hadden te lijden onder de fysieke rollercoaster op vrijdag, 2 september 2011. Na een minder indrukwekkend ontbijt sleurden we onze jonge, maar dan oud aanvoelende lichamen richting Laguna Beach. Uur na uur, kwamen we meer en meer bij.
De laatste uren voor het afscheid naderden aan een enorm snel tempo. We namen voor de laatste keer aperitief, kleden ons op om te gaan eten in het meest romantische restaurant van DTLA en probeerden opnieuw binnen te geraken in The Standard Bar. Deze keer vroeg men 20 dollar inkom en aangezien Jan & Annelies na uur reeds moesten vertrekken om hun vliegtuig te halen, dronken we de allerlaatste pint in The Public School. Even later namen we afscheid. Het was weer voorbij, die mooie zomer…
Jan & Annelies, bedankt om op bezoek te komen! Bedankt voor de emotionele en fysieke rollercoasters! It was…the time of our lives!
Zaterdag, 3 september en Zondag, 4 september 2011, haalden we heel wat uren gemiste slaap in, poetsen we opnieuw het appartement van boven tot onder, want zondagavond kwamen alweer nieuwe gasten, de ouders van Dries.
Tijdens de voorbije weken ondervonden we enkele kleine, maar zeer irriterende frustraties aangaande de U.S.:
- perforators knippen hier op een andere afstand 2 gaatjes van elkaar en men moet het blad onder de klep knippen….OMG!
- een pintje in het openbaar drinken, jaagt de parker ranger op stang en veroorzaakt een regelrechte riot op het strand
- topless zonnen is geen optie – zo bevestigde Heidi Klum deze week ook al in de krant toen ze in Phoenix op haar ‘wit berglandschap op bruine achtergrond’ werd gewezen en meer bepaald werd gevraagd deze te bedekken.
Foto's van Loes Verjaardag
Foto van de bezochte tentoonstelling
Foto's van het observatorium
Foto's van Santa Monica & Venice beach
Foto's van Zuma beach & malibu wines
Foto's van Laguna beach
Foto's van last night dinner met Jan en Annelies
Maand 4 van ons verblijf in L.A. is alweer voorbij gevlogen alsof het niets was!
Hieronder kunnen jullie over volgende onderwerpen lezen:
- Loes viert haar dertigste verjaardag.
- Grote voorbereidingen worden getroffen voor de eerste belgische bezoekers
- Weekend 1 met Jan & Annelies: Jetlagging & Beaches
- Weekend 2 met Jan & Annelies: Clubbing & Emotionele rollercoasters
- Weekend 3 met Jan & Annelies: BBQ with 5 dollar wine & Fysieke rollercoasters
Om het in de woorden van Erik Van Looy te zeggen: ’T is gebeurd!
Ik ben dertig geworden op Maandag, 08/08/2011. Een shock! Gelukkig werd de pijn serieus verzacht door volgende aspecten:
- Ik ben dertig geworden in Los Angeles, wat toch wel een indruk op mezelf achter laat.
- Ik mocht het hele weekend bepalen wat we gingen doen. SUPER DUPER!
- Ik werd overladen met kaartjes, kadootjes, mailtjes en andere gestes. Thank so much! It is very much appreciated! It made me very happy!
Dat weekend namen we ontbijt in alweer een andere Pain Quotidien en bolden we daarna naar ‘The Observatory’ van Los Angeles gelegen in het Griffith Park. Vanop het Observatorium had je een prachtig uitzicht op Los Angeles en op de welbekende HOLLYWOOD letters. Binnenin het Observatorium zagen we horden vaders, die plotsklaps sterrenkundige waren geworden en aan hun kinderen het hele heelal uitlegden, de impact van de zon en de maan op de golven en andere geheimen van het heelal verklaarden. Dries en ik waren onder de indruk van het enorme pendulum van Foucault dat in de inkomhal hing. Voor de geinteresseerden: http://en.wikipedia.org/wiki/Foucault_pendulum
Daarna stond op mijn verjaardagsprogramma: een fototentoonstelling over ‘The beauty culture’, die vandaag heerst in de U.S.A. en eigenlijk wereldwijd. Vrouwen die afvallen tot ze anorexia krijgen, is nog maar het puntje van de ijsberg, want blijkbaar gaan vrouwen zover dat ze hun tenen laten verkorten om in Jimmy Choo-schoenen te kunnen en draaien veel middenklasse amerikanen hun hand er niet voor om om onder het mes te gaan. (http://www.annenbergspaceforphotography.org/exhibitions/overview.asp)
Daarna keerden we terug naar huis voor een verjaardagsapero, een avond uit eten en tot slot ‘clubbing @ The Edison’. De laatste activiteit lokte heel wat verwondering en teleurstelling bij Dries en mij uit. We kwamen helemaal gewassen, geparfumeerd, gefohnd en opgekleed aan bij The Edison. Het was ongeveer 23hrs30. We schoven aan in de rij en mochten uiteindelijk om 00hrs15 binnen. We konden onze ogen niet geloven. De club was zo goed als leeg, de sfeer leunde aan bij het vriespunt en alles draaide rond ‘kijken en bekeken worden’. Op de koop toe, ontdekten we dat de DJ een nieuwe trend aan het lanceren was: ‘scratchen zonder een plaat op de pick-up te plaatsen’. De grapjas! En ook al bleven we staren en hem uitlachen en vuile blikken toegooien, de DJ bleef vol overtuiging ‘fake-scratchen’ en slechte platen draaien. Gelukkig werden er zeer goed pintjes getapt in The Edison en dat is toch al goed voor de helft van het plezier. We sloten de avond af met een bezoek aan Spring street bar en dronken nog een of ander exotisch amerikaans bier, wat de volgende dag gevolgen had voor ‘mijn zijn’.
Zondag, 7 Augustus, de dag voor mijn verjaardag, bestond uit slapen, bekomen van de dag ervoor en picknicken op ons dak bij zonsondergang.
Het weekend van 13 en 14 augustus 2011 werden alle mogelijke voorbereidingen getroffen voor onze eerste belgische gasten: we poetsten ons appartement van onder tot boven; propten onze kasten en megakoelkast vol met dranken en spijzen..en nog meer drank. We bezochten voor de eerste keer sinds we in L.A. waren een mall of beter een europese nagebouwde winkelstraat en gingen ‘s avonds op culinaire ontdekking naar cafe Stella, een klein stukje Frankrijk middenin Hollywood.
En dan was het zover…3,5 maand de tijd om te settlen, 3,5 maand de tijd om heel wat tijd in te halen, die Dries en ik verloren hadden tijdens de periode Maart 2010-April 2011 toen Dries slechts 4 dagen per maand in Belgie doorbracht en 3,5 maand de tijd om de leukste plaatsen in Los Angeles en omstreken te ontdekken alvorens de eerste belgische bezoekers zich aandienden. Op vrijdag, 19 augustus 2011, na een vertraagde vlucht vanuit Belgie (ondertussen had de verschrikkelijke situatie op Pukkelpop plaats gevonden), een bijna gemiste connectie en een reis die langzaamaan 24 uur begon te duren, konden we Jan & Annelies in onze armen sluiten op LAX Airport. We kwamen rond 2hrs00 ‘s nachts terug aan op ons appartement en bleven nog tot 3hrs30 wakker om zoveel mogelijk bij te praten na al die maanden…
Op zaterdag, 20 augustus 2011, haalden Jan & Annelies ons reeds rond 8hrs00 uit onze slaap, aangezien ze zwaar aan het jetlaggen waren. We gingen dan maar naar Santa Monica voor een lekker ontbijt en een dagje strand. We genoten van de zon, het strand en een pintje (zonder bijkomende problemen…verder meer hierover). Na een verfrissende douche gingen we nog ergens eten om dan daarna in ons bed te kruipen en ons zonverbrande en van drank en spijs voorziene lichamen te laten rusten.
Op zondag, 21 augustus 2011, werden we wederom zeer vroeg gewekt en trokken Jan & Annelies ons mee naar het dak om ‘s morgensvroeg te gaan zwemmen, joggen en stoombaden. Daarna organiseerden we een fantastisch CAVA-ontbijt met spek en eieren en alle andere toebehoren. Onze bestemming die dag was Venice Beach. We kuierden heel de boardwalk af om dan neer te strijken in de plaatselijke duits geinpsireerde Biergarten. En plotsklaps…om het statement in elke reisgids aangaande Venice Beach waar te maken (‘Venice Beach equals a Freak Show’), passeerden er een betoging VOOR TOPLESS ZONNEN. (http://www.gva.be/nieuws/buitenland/aid1071924/vrouwen-met-borsten-bloot-voor-gelijke-rechten.aspx)
Daarna reden we via Rodeo Drive naar Griffith Park om rustig te aperitieven in de natuur. Niets was minder waar! Eens we de perfecte plaats hadden gevonden, de chips en de blokjes kaas hadden uitgespreid en de fles CAVA hadden verdeeld, stopten er een zeer overtuigde Park Ranger om ons op de vingers te tikken en duidelijk te maken dat als hij nogmaals moest terugkomen er een boete aan zou vast hangen. Tot zover ons eerste negatieve ervaring met gezellig aperitieven in een park zoals wij in Europa wel meer doen en er zelfs schilderijen over maken (http://en.wikipedia.org/wiki/Le_d%C3%A9jeuner_sur_l'herbe).
We reden misnoegd en aperitiefloos terug naar huis en van daaruit trokken Jan & Annelies verder voor hun eerste grote tocht richting Las Vegas, Grand Canyon, Bryce Canyon,…etc.
Op vrijdag, 26 augustus 2011, kwamen we terug allemaal samen op het Happy Hour van CASA, de bar aan de voet van het Deloitte gebouw. Na een aantal karaffen Margharita in CASA, begaven we ons naar Bottega Louie om het Happy Hour te compenseren met wat eten. Daarna keerden we huiswaarts om nog wat te genieten van de uitzonderlijk warme avond op ons dakterras…en u weet toch ook dat een zwoele avond & een dakterras met daarop een zwembad en een jacuzzi uitnodigt tot andere activiteiten. Die avond werden de collega’s, echte vrienden.
Op zaterdag, 27 augustus 2011, hadden we ons voorgenomen om nog wat te bruinen, maar ook zeker en vast te gaan ‘clubben’. Na een lekker ontbijtje in alweer een andere Pain Quotidien, reden we naar Zuma Beach. Daar mochten we van dichtbij een alcohol-riot meemaken. Drie politiemannen en –vrouwen omsingelden een groepje adolescenten, die lagen te genieten van de californische zon met daarbij een verfrissend pintje. Ze kregen ter plekke een boete, omdat ze op heterdaad betrapt werden op het drinken van alcohol en geopende flesjes alcohol. Ze moesten 100 dollar boete ophoesten en waarschijnlijk zat verder genieten van zon, zee en strand er ook niet meer in. Wij lagen 25 meter verder, observeerden alles en gingen meteen over tot het camoufleren en uitkieperen van het veel geconsumeerde belgische gerstennat, dat in de U.S. blijkbaar ‘strand-riots’ veroorzaakt.
We lieten Zuma Beach achter ons en brachten de zwoele vooravond door op het wijndomein van Malibuwines. Tegen sluitingstijd keerden we huiswaarts en maakten we ons op om te gaan clubben. Na een uur wachtrij gedaan te hebben, gaven we er de brui aan en stapten we de eerste beste bar binnen om dan later die nacht toch nog in dezelfde club binnen te geraken zonder toegang te betalen noch te wachten en een ‘awesome’ avond te beleven. We dansten tussen extreme dronken tienermeisjes, die kledingstukken verloren of niet in bedwang konden houden, tussen elkaar opgeilende afro-americans en tussen andere europese schonen in de Elevate Lounge op de 25ste verdieping. Daarna volgde een indrukwekkende emotionele rollercoaster…
Op zondag, 28 augustus 2011, knutelseden we opnieuw een uitgebreid ontbijt in elkaar, bezochten we een mall, relaxten we aan het zwembad en sloten we de dag af met een BBQ. Luigheid = Troef!
Jan & Annelies planden een tocht naar San Francisco van maandag, 29 augustus 2011 tot donderdagavond, 1 september 2011. Dus op donderdagavond vonden we elkaar allemaal terug op ons appartement om de laatste dag en laatste uren voor het afscheid samen door te brengen. Die avond gingen we naar een BBQ-restaurant in Down Town L.A., werden we geweigerd in een van de hipste bars van DTLA, The Standard Bar, vanwege de short van Jan en sloten we de bar en avond af in The Public School. In tegenstelling tot het weekend ervoor, volgde nu een fysieke rollercoaster…
Vooral Annelies & Loes hadden te lijden onder de fysieke rollercoaster op vrijdag, 2 september 2011. Na een minder indrukwekkend ontbijt sleurden we onze jonge, maar dan oud aanvoelende lichamen richting Laguna Beach. Uur na uur, kwamen we meer en meer bij.
De laatste uren voor het afscheid naderden aan een enorm snel tempo. We namen voor de laatste keer aperitief, kleden ons op om te gaan eten in het meest romantische restaurant van DTLA en probeerden opnieuw binnen te geraken in The Standard Bar. Deze keer vroeg men 20 dollar inkom en aangezien Jan & Annelies na uur reeds moesten vertrekken om hun vliegtuig te halen, dronken we de allerlaatste pint in The Public School. Even later namen we afscheid. Het was weer voorbij, die mooie zomer…
Jan & Annelies, bedankt om op bezoek te komen! Bedankt voor de emotionele en fysieke rollercoasters! It was…the time of our lives!
Zaterdag, 3 september en Zondag, 4 september 2011, haalden we heel wat uren gemiste slaap in, poetsen we opnieuw het appartement van boven tot onder, want zondagavond kwamen alweer nieuwe gasten, de ouders van Dries.
Tijdens de voorbije weken ondervonden we enkele kleine, maar zeer irriterende frustraties aangaande de U.S.:
- perforators knippen hier op een andere afstand 2 gaatjes van elkaar en men moet het blad onder de klep knippen….OMG!
- een pintje in het openbaar drinken, jaagt de parker ranger op stang en veroorzaakt een regelrechte riot op het strand
- topless zonnen is geen optie – zo bevestigde Heidi Klum deze week ook al in de krant toen ze in Phoenix op haar ‘wit berglandschap op bruine achtergrond’ werd gewezen en meer bepaald werd gevraagd deze te bedekken.
Foto's van Loes Verjaardag
Foto van de bezochte tentoonstelling
Foto's van het observatorium
Foto's van Santa Monica & Venice beach
Foto's van Zuma beach & malibu wines
Foto's van Laguna beach
Foto's van last night dinner met Jan en Annelies
zondag 31 juli 2011
Week # 10 (July 4th – July 10th); Week # 11 (July 11th – July 17th); Week # 12 (July 18th – July 24th) & Week # 13 (July 25th - July 31st) in Review
En plots is er een maand voorbij…
Wat bracht Los Angeles ons nog sinds dat verlengde ‘feest’weekend…u heeft het al geraden…nog meer feest ;-) (en werk natuurlijk, maar ik ga er vanuit dat dat de lezer net iets minder interesseert).
De werkweek van dinsdag, 5 Juli, tot vrijdag, 8 Juli voelde aan als een eeuwigheid, ook al duurde deze maar 4 dagen. Dries was maandagavond (4 Juli) naar Detroit vertrokken, en kwam dus vrijdagavond (8 Juli) laat terug aan in Los Angeles.
Op zaterdag, 9 Juli, namen we eerst ontbijt thuis (U weet wel, met uithaalkoffie van Starbucks en het meest graanvolle brood, dat we hier in Los Angeles gevonden hebben.) en dan gingen we inkopen doen om in de namiddag Amerikaanse collega’s te kunnen ontvangen voor een eerste Belgische-U.S.A. verbroedering. Rond 16hrs kwamen onze 2 Amerikaanse collega-vrienden aanzetten:
Breanna, een eerste jaars Auditor, die ik (Loes) toevallig had leren kennen omdat ik haar ‘out of the blue’ gevraagd had om te carpoolen.
Geoff samen met zijn vrouw Heather. Geoff is ook een eerste jaars Auditor, die ik reeds ontmoet had, maar via Breanna beter heb leren kennen. De man is een jaar ouder dan Dries en mezelf en heeft al een andere carriere achter de rug, die hij had verloren door de financiele crisis. Aangezien mensen hier geld moeten verdienen om te overleven in deze nogal individualistisch getinte maatschappij is Geoff Accountancy gaan studeren en is hij op 31 jaar een nieuwe carriere begonnen bij Deloitte als Auditor.
De namiddag verliep vlotjes: we begonnen met een uitgebreid aperitief in ons appartement; daarna nam Geoff ons mee naar een supercoole private cocktailbar op wandelafstand van ons appartement (http://213nightlife.com/canarumbar ) ; vervolgens gingen we een hapje eten bij een Italiaan om dan af te sluiten met een laatste drankje op ons dak.
Op zondag, 10 Juli, zochten we naar goede gewoonte, de zoveelste Pain Quotidien op. Deze keer belandden we in de Pain Quotidien op Robertson Boulevard, dichtbij de befaamde The Ivy. U zegt…
U weet wel ‘The Ivy’, die ene bar/restaurant, waarover Wikipedia het volgende artikel in stok heeft: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Ivy_(Los_Angeles)Op diezelfde straat vind u ook zeer hippe en dure winkels waar alle Stars en aanverwante zich voorzien van onderbroeken, andere kledingstukken en accesoires.
Na het ontbijt genoten we nog wat van de zon op het dak, gingen we sporten en sloten we het weekend rustig af.
Het weekend van 15 Juli, 16 Juli en 17 Juli moest de geschiedenis ingaan als een memorabel en dramatisch weekend vanwege ‘CARMAGEDDON’ (http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1293075/2011/07/15/LA-voorbereid-op-het-ergste-tijdens-carmageddon.dhtml ). Een van de belangrijkste verkeersaders in Los Angeles, I-405, ging afgesloten worden voor 1 weekend om een brug neer te halen. Paniek alom! Er zouden helikopters ter beschikking zijn om toch maar van de ene kant van L.A. naar de andere kant te geraken. Er zouden noodteams in ziekenhuizen paraat staan. Er zouden allerlei autoloze activiteiten worden georganiseerd. Te veel drama voor ons, simpele Belgen. We kozen ervoor dat weekend geen auto te huren en Down Town tot in detail te verkennen en te ontdekken.
Op vrijdagavond, 15 Juli, kwam Dries enkele uren vroeger thuis dan andere weken en konden we nog net de laatavondfilm meepikken, ‘Horrible Bosses’. Een film van middelmatig niveau, maar het was wel grappig!
Op zaterdag, 16 Juli, maakten we, zoals hierboven aangegeven, een lange wandeling doorheen Down Town en sloten we de dag af met een openluchtfilmvoorstelling in een park in Down Town Los Angeles (http://www.outdoorcinemafoodfest.com/ ). Zo’n openluchtfilmvoorstelling is eigenlijk een supercool concept en zou in Belgie echt een topper zijn, want je komt gewoon met een stel vrienden en een volledig uitgebouwde picnicbasket naar zo’n film en dan is het genieten. Het enige probleem dat wij zien is dat het weer in Los Angeles net iets beter meewerkt dan in Belgie. Een voordeel van Belgie is dan weer dat je geen opmerkingen krijgt over ‘zichtbaar gebruik van alcohol’ zoals Dries en ik hebben mogen ervaren. De organisatoren van dit event keuren zichtbaar alcoholgebruik niet af, maar verwachten ‘cooperative behavior on staying low (lees: niet te zichtbaar tonen) on the bottles ;-)’.
Op zondag 17 Juli, zetten we onze Down Town-ontdekkingstocht verder, deden we nog wat sport en sloten we het weekend opnieuw rustig af, maar wel vroeger dan andere weekends, aangezien Dries reeds die zondagavond naar Detroit vertrok.
Op vrijdag, 22 Juli, werkte Dries thuis, aangezien hij reeds op donderdagavond terug in Los Angeles was aangekomen. En iedereen weet dat als Dries in town is, elk ‘Happy Hour’ onveilig is We begaven ons dan ook die vrijdagnamiddag rond 17hrs naar het Happy Hour van het Mexicaanse restaurant & bar CASA (http://www.casadowntown.com/ ) aan de voet van het Deloitte gebouw. Na een ommetje langs ons appartement, probeerden we ook nog een hip restaurant/nachtclub uit (http://www.jloungela.com/ ). Het eten was niet echt ‘mindblowing’, maar de locatie en de nachtclub waren echt wel ‘Awesome’ en voor herhaling vatbaar.
De volgende morgen op zaterdag, 23 Juli, gingen we naar de ‘Rental Car Dealer’ om voor 1 dag een auto te huren zoals we wel meer doen om ‘het boodschappen doen’ net iets makkelijker te maken. En die dag kregen we zomaar (ZONDER EXTRA KOST) een cabrio in onze schoot geworpen. ‘That was such an exciting surprise!’ We reden in stijl door Los Angeles met de wind in onze haren en de zon op onze snoet! We hebben hiervan geen foto’s genomen, omdat we gewoon zo ‘excited’ waren!
We reden met onze cabrio, naar Claremont, waar we alweer een andere Pain Quotidien opzochten. Claremont, leek ons een plaatsje, waar ‘peace, love & harmony’ heersten en waar mensen op pensioen gingen en in hun tuin werkten. Ideaal dus om met een cabrio door te rijden
Die avond gingen we opnieuw naar een openluchtfilmvoorstelling, maar deze keer met gratis kaartjes. Deze gratis kaartjes werden ons toegestuurd omdat de vertoning van de zaterdag ervoor met wat storing was vertoond. En u weet toch ook dat ‘Customer Service’ heilig is in de U.S.A.
Zondag, 24 Juli, gingen we naar het baseball: de Los Angeles Dodgers versus de Washington Nationals, met alles erop en eraan. We kregen een Dodgers Baseball Cap omdat het ‘Cap-zondag’ was; we dronken grote plastic bekers Budweiser en Dries at een Hot Dog uit zilverpapierverpakking. We ‘cheerden’ mee en tijdens de ‘Seventh Inning’ stretchten we mee met de rest van de Los Angelos. Eens thuis gekomen, deden we nog een BBQ op ons dak.
Zaterdag, 30 Juli, organiseerde ons appartementsgebouw alweer een feestje. Dit keer werden we uitgenodigd op een Mexican Party. De opkomst was gigantisch! Heel veel mensen (eerder ‘schaars gekleed’ dan gekleed), heel veel gratis ‘low quality margharita’s’, heel veel vers gemaakte taco’s en heel veel om te observeren. Dries en ik waanden ons ‘Statler & Waldorf’ van The Muppet Show en gaven commentaar op al het jonge, diverse en opgepompte feestgedruis. ‘s Avonds gingen we nog een stapje in de wereld zetten door naar een restaurant/bar te gaan, welke het best verkozen ‘Amerikaanse eten’ serveerde (http://www.petescafe.com/ ). We wilden de avond afsluiten met een bezoek aan een van de meeste hippe nachtclubs in Down Town Los Angeles http://www.edisondowntown.com/ ), maar Dries kreeg het volgende te horen: ‘You will need to wear a colored shirt, dressed pants and dressed shoes.’ We droppen af. Geen partygedruis voor Dries en Loes die avond.
Zondag, 31 Juli, hadden we plan gemaakt om naar het strand te gaan. We hadden zelfs een frigobox en een paraplu aangeschaft, maar die ene dag werkte het weer niet echt mee en hing er een wolkendek boven Los Angeles. We deden ons dan maar te goed aan een uitgebreid ontbijt thuis (Met alweer uithaalkoffie van Starbucks), skypten met de belgische familie, vrienden en collega’s en genoten van een dagje thuis zonder een drukke agenda.
Dries en ik wonen nu 3 maanden in Los Angeles en we hebben het hier best naar ons ‘goesting’. ‘Individualism’, ‘Money’, ‘Free available Medication’, ‘Looking fabulous & glamourous with whitened teeth & tattoos’, ‘Mass Consumption’,…zijn hier schering en inslag, maar ‘t is maar hoeveel je je daardoor allemaal laat beinvloeden.
Wandeling door LA: https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/WandelingDoorLA?authuser=0&feat=directlink
Film Food fest: https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/LAFilmFoodFest?authuser=0&feat=directlink
LA dodgers link: https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/LADodgers?authuser=0&feat=directlink
donderdag 7 juli 2011
Week # 8 (June 20th – June 26th) & Week # 9 (June 27th – July 3rd) in Review
Hieronder kan je onder meer over volgende topics lezen:
- Ontbijten in Manhattan Beach
- Een bekende belg gespot
- Een Tiki Luau Party op ons dak
- Santa Barbara – Santi Barbari – Sante Barbare; Zuma Beach & Heaven on Earth
- Laguna Beach
Het weekend van 24 juni 2011 begon met een bezoek aan het terras van het peperdure JW Marriott – Ritz Carlton Hotel, dat in onze achtertuin ligt. Het plan was eigenlijk om de bar op de 24ste verdieping te bezoeken, maar aangezien Dries pas rond 23h thuis komt van Detroit, was de bar reeds gesloten en moesten we ons tevreden stellen met het terras op het gelijkvloers. We deden wel een heel aangename ontdekking: een Duvel aan 5 dollar. Dat is voor de U.S.A. een zeer lage prijs voor een Duvel.
Er was ook heel wat bekijks die avond, want Mana had zojuist opgetreden in L.A. Live.
Op Zaterdag, 25 juni 2011, trokken we naar Manhattan Beach om te ontbijten in alweer een andere Pain Quotidien en maakten we natuurlijk ommetje door Manhattan Beach. Het strand ziet er wel heel gezellig uit, maar de schoorsteenpijpen van de fabrieken in de buurt zijn eerder een domper op de feestvreugde. Na het ontbijt deden we nog inkopen in de nabij gelegen grootwarenhuizen en reden we terug naar huis.
Eenmaal thuis haasten we ons naar CASA, een mexicaans restaurant, dat we wilden uitproberen om dan daarna naar de REDCAT te gaan, waar er een belgische film zou vertoond worden van Jaco Van Dormael. U weet wel, die regisseur van Toto Le Heros en Le huitième jour. We kregen zijn laatste film te zien: Mr. Nobody. Het was nogal een ‘hallucinerende’ film; zeer verwarrend en met verschillende dimensies. Om dit meer levendig te maken voor de lezer, Dries begon meteen na de eerste 3 minuten te blazen, aangezien hij eerder het thriller/cut the crap type filmkijker is. Deze film duurde dus heel erg lang voor hem
Jaco Van Dormael zat ook in de zaal (Dankzij de sponserende belgische ambassade) en stond na de film open voor vragen. We zullen eerlijk zijn, Dries was niet de enige, die blij was toen de film gedaan was en dus liep de zaal nogal snel leeg en was het vragenuurtje snel om.
Op Zondag, 26 juni 2011, was het tijd voor alweer een ander feestje op het dak van ons appartementsgebouw: een Tiki Luau Party. ‘Hawai all the way’!
Aangezien we vorige keer reeds een half feestje voorbij hadden laten gaan, waren we er deze keer van aan het begin bij. De Amerikanen hadden hun beste beentje weer voor gezet: gratis cocktails (Tequila Sunrise en andere soorten); gratis polynesisch eten; en vooral…LIVE HULA DANCERS!!!
Na een namiddag chillen aan het zwembad, genietend van een gratis cocktail en meeswingend met een echte HULA DANCER kwam het weekend ten einde en vertrok Dries die zondagavond nog naar Detroit om reeds op donderdagavond terug te komen voor het verlengd weekend.
Het was een korte week, aangezien alle Deloitte werknemers vrij hadden op vrijdag 1 juli 2011; het weekend en maandag, 4 juli 2011 (Independence Day).
Dries kwam, zoals hierboven reeds aangegeven op donderdagavond, 30 juni 2011, thuis en we waren klaar om ervan te genieten.
Op vrijdag, 1 juli 2011, hadden we, in tegenstelling tot hierboven aangegeven, niet meteen iets geplanned, aangezien zowel Dries als ik nog een thesis moet afronden. Dus vrijdag was thesisschrijfdag.
Op Zaterdag, 2 juli 2011, trokken we erop uit naar Santa Barbara. Na even wat langer uitslapen, gingen we op pad en belandden we al gauw in de file. Heel de U.S.A. was zich immers aan het klaar maken of zich naar ergens aan het begeven om ‘the 4th of July’ goed te vieren. De GPS stuurde ons via het binnenland (om de files te vermijden) en we zagen prachtige citroenboomgaarden en aardbeivelden. Even later reden we opnieuw langs de kustlijn en konden we een prachtig fenomeen aanschouwen: heel laag hangende wolken, die op mist lijken, maar eens je eronder uit bent gereden, voel je de 27 graden Celsius opnieuw op je huid. Het fenomeen is beter gekend als ‘June Gloome’. ‘De Los Angelos’ vertelden ons dat ‘June Gloome’ een soort mist is, die gevormd wordt door het opwarmen/aanpassen van de temperatuur van de oceaan aan de warme luchttemperatuur.
Santa Barbara is een aardig kuststadje. Een gezellige winkelstraat, een groot strand met daarachter meteen een gebergte en een ontspannen atmosfeer. Na 2 uur rondsletteren, hielden we het voor bekeken. We hadden die dag nog een andere locatie en strand op de planning staan: Malibu (Sterrendom) met zijn Zuma Beach.
We moesten door de Malibu Canyon om er te geraken en dan te moeten vast stellen dat we niet de enige waren, die van Zuma Beach wilden genieten. We kwamen nog maar juist uit de verbluffend canyon gereden en we zaten voor de 2de keer die dag in de file. Dat was de druppel!
We draaiden heel impulsief een weg in, die ons door de bergen en de wijngaarden zou leiden tot aan…Heaven on Earth: Malibu Wines. Een grote gezellige tuin waar je wijn kan kopen; deze in jouw luie stoel ter plekke kan opdrinken en tijdens het weekend van live muziek kan genieten! Je moet wel zelf hapjes meebrengen, maar de sfeer is fantastisch en zeer ontspannend! Twee keer op 1 vakantiedag in de file staan om deze plaats te ontdekken, is niets teveel gevraagd.
Op Zondag, 3 juli 2011, begonnen we de dag met wat sporten, daarna een gezellig ontbijt om dan koers te zetten naar een Outlet Shopping Mall. Daar hingen we tot laat in de namiddag rond om dan verder te rijden naar Laguna Beach, waar we een Belgisch restaurant op het oog hadden.
Zoals de andere kuststeden, die we de dag ervoor bezocht hadden, was Laguna Beach ‘packed’. Uiteindelijk vonden we parkeerplaats, deden we een strandwandeling en streken we neer in www.brusselsbistro.com . Het werd een zeer gezellige en belgische avond met Kaas- en garnaalkroketten, Mosselen, Lekker brood, Duvel, Stella Artois en een Brusselse Wafel met aardbeien.
Op Maandag, 4 juli 2011, hadden we niet meteen een plan en zijn we uiteindelijk in Santa Monica beland voor een korte wandeling.
Later op ons appartement gingen we nog even naar het dakterras waar ‘the 4th of July’ – Independence Day zwaar gevierd werd op alcoholische- en bbq-wijze.
Dries moest rond 20h ‘s avonds reeds vertrekken naar Detroit en miste dus de 3-uur lang durende ‘vuurwerk-skyline’, die je vanuit ons appartement kon meemaken.
Tot zover ons 2de verlengd weekend in Los Angeles!
Nu moeten we wachten tot begin September alvorens we nog eens een extra dag vakantie hebben!
La Film Fest Photo's
Tiki Tiki Feestje
Santa Barbara & Malibu Wines
Laguna Beach Trip
maandag 20 juni 2011
Week # 6 (June 6th – June 12th) & Week # 7 (June 13th – June 19th) in Review
De voorbije 2 weken waren onderstaande gebeurtenissen hoogtepunten in ons leven in L.A.:
- Deloitte Impact Day op 10 juni 2011
- Alweer een nieuwe Pain Quotidien in Pasadena en in Larchmont
- ‘The Pride Parade’ in West-Hollywood op 12 juni 2011
- Dries doet zijn praktisch rijexamen en haalt zijn Californian Driving License
- L.A. Filmfest
- Een WNBA basket ball game
Een werkweek in L.A. verschilt niet zoveel van een werkweek in Belgie. Men drinkt koffie om zo proberen wakker te geraken, men checkt zijn/haar mailbox om de stapel werk te zien groeien en zijn/haar To Do’s aan te vullen, men eet een snelle hap tijdens de middag en werkt dan gedwee verder tot men vindt dat het tijd is om naar huis te gaan.
Daarom spelen de hierboven aangehaalde hoogtepunten zich vooral af tijdens het weekend. Het eerste hoogtepunt is echter wel werkgerelateerd: Deloitte Impact Day.
Deloitte U.S. organiseert jaarlijks een Deloitte Impact Day. Op deze dag worden alle werknemers van Deloitte uitgenodigd om iets terug te geven aan de maatschappij. Dit vertaalt zich in initiatieven zoals voedsel voorbereiden en afleveren bij mensen die hulpbehoevend zijn, scholen voorzien van een nieuwe laag verf, een vlaamse kermis organiseren op een school, wiskunde gaan onderwijzen op een school en dierenhokken van een diererntuin opknappen.
Dries en ik kozen ervoor om op vrijdag, 10 juni 2011, wiskunde te gaan onderwijzen aan kinderen van 12-13-14 jaar. ‘s Morgens kwamen we aan aan de Deloitte gebouwen in L.A. Down Town en stond er ontbijt klaar. Iets later kregen we 2 liedjes voorgeschoteld van een kinderkoor van de school waar Dries en ik naartoe gingen. De sfeer zat er al goed in!
Dan werden we in van die gele U.S. Schoolbuses naar de school gebracht. De poort van de school hing vol met waarschuwingen aangaande het niet binnen brengen van wapens, drugs, en andere voorwerpen die niet thuis horen op een school. Na een paar praktische voorbereidingen doken we samen met Dan (een collega van Deloitte) onze toegewezen klas in. De klas zat vol met ‘Hispanic American’ kinderen. Ze wisselden Engels af met Spaans en kwamen van landen zoals Mexico, Guatemala en Nicaragua. Daar stonden we dan; Dan, Dries en ik. We daagden de kinderen uit met breuken, percentages, staartdelingen, de regel van 3, enzoverder. Soms hadden we zelf twijfels over hoe het nu weer zat, maar gelukkig is er dan ‘de rekenmachine’ De kinderen waren zeer enthousiast en luisterden aandachtig naar hoe wij probeerden uit te leggen dat het aankopen van grotere hoeveelheden soms goedkoper kan zijn en dat men rijk kan worden door zijn/ haar geld te sparen of te investeren. (Vind u ook niet dat deze Wiskunde een zwaar amerikaanse tintje mee krijgt, cfr. ‘grotere hoeveelheden’ en ‘investeren’ )
Na de lunch gaven we nog een uur les en dan verzamelden alle Deloitte deelnemers van de verschillende activiteiten zich opnieuw aan de Deloitte kantoren voor een ‘Networking Apero’. We hadden ten slotte de hele dag al iets terug gegeven aan de maatschappij.
De volgende dag, zaterdag 11 juni 2011, gingen we Pasadena exploreren. We ontdekten alweer een nieuwe Pain Quotidien en kuierden daarna langs de belangrijkste straat van Pasadena, Colorado Boulevard. Heel plezierig, aangezien het een iets ‘provincialer’ uitziend dorpje is van Los Angeles.
Op zondag, 12 juni 2011, hadden we gepland om naar de Pride Parade te gaan. Onder het mom van ‘Diversity is one of the most important values in Los Angeles’ zagen we een kleurrijke stoet voorbij komen met een heel groot aantal traverstieten, afgetrainde halfnaakte mannen (Ik begin hier stilaan gewoon aan te worden, dus wat gedaan als ik terug naar Belgie ga.), acrobaten, SM-koppels, enzoverder. Aangezien alle bedrijven en organisaties willen aantonen dat ze open staan voor alle soorten en verlangens en voorkeuren, liepen ze allemaal mee in de parade: de welbekende Macy’s (vergelijkbaar met de Inno in Belgie), verschillende supermarkten, de Lesbian-Gay-Transsexual duikers, hardlopers, rolschaatsers, cheerleaders,…
We waren onder de indruk!
Wanneer de stoet was afgelopen, zagen we ook het andere Amerika iets verderop protesteren tegen al dat Lesbian-Gay-Transexual gedoe. Ze droegen slogans mee zoals ‘Homo Sex is a Sin’ & ‘No Parking in rear anytime’. Gelukkig waren we in Los Angeles en niet in het zuiden van de U.S.A.
Het weekend was alweer om! Dries was vrijdagavond pas thuis gekomen en bleef dus nog tot maandagavond. Deze regeling had hij ook zo getroffen omdat hij zijn praktische proef voor zijn rijbewijs moest afleggen. Dries slaagde voor zijn rijexamen!!! Hij heeft nu een echt (maar wel gemaakt uit plastiek) Californian Driving License. Dus wanneer hij nu nog eens iets alcoholisch wil drinken, kan hij zoals een echte U.S. citizen zijn Driving License boven toveren.
Die maandagavond vertrok Dries naar Detroit en begon ere en nieuwe werkweek.
De werkweek van 13 juni tot en met 17 juni was zo om. Zoals reeds eerder gezegd ‘Time flies when you are having fun…or a lot of work .
Op zaterdag, 18 juni 2011, namen we ‘s morgens ‘voor de verandering’ de bus naar alweer een andere Pain Quotidien in Larchmont, deden we boodschappen en gingen we ‘s avonds naar het L.A. FilmFest (Het filmfestival van de Onafhankelijk Film.). We zagen ‘Sex Crimes Unit’ over een politiedepartement van New York dat Sex Crimes behandelt en daarna zagen we nog allemaal verschillende kortfilms uit Frankrijk, Nederland, Italie, U.S.A.,enzoverder. Het was fantastisch! Een aan te rade kortfilm is ‘Ik ben een meisje’ over een jongen, die al van kleinsaf aan weet dat hij eigenlijk een meisje is/wil zijn.
Op zondag, 19 juni 2011, gingen we naar een WNBA wedstrijd. De L.A. Sparks speelden tegen Seattle Storms. De wedstrijd begon met het Amerikaanse volkslied zoals elke sportwedstrijd wordt ingeluid. En daarna een prachtige match met topmomenten en veel ambiance.
We zaten heel dicht bij het basketbalveld, omdzat er voor vrouwenbasket nu eenmaal minder opkomst is. Moest deze match een L.A. Lakers game zijn geweest, dan hadden we zeker 300 a 400 dollar betaald.
De L.A. Sparks wonnen tegen de Seattle Storms, 74 – 50. Wij waren trots op ons ‘home team’
Foto's van de Deloitte impact day
Foto's van onze shopping trip in Pasadena
Foto's van de Pride Parade
De resultaten van mijn rijbewijs test
Foto's van de basketwedtrijd in het staples center
- Deloitte Impact Day op 10 juni 2011
- Alweer een nieuwe Pain Quotidien in Pasadena en in Larchmont
- ‘The Pride Parade’ in West-Hollywood op 12 juni 2011
- Dries doet zijn praktisch rijexamen en haalt zijn Californian Driving License
- L.A. Filmfest
- Een WNBA basket ball game
Een werkweek in L.A. verschilt niet zoveel van een werkweek in Belgie. Men drinkt koffie om zo proberen wakker te geraken, men checkt zijn/haar mailbox om de stapel werk te zien groeien en zijn/haar To Do’s aan te vullen, men eet een snelle hap tijdens de middag en werkt dan gedwee verder tot men vindt dat het tijd is om naar huis te gaan.
Daarom spelen de hierboven aangehaalde hoogtepunten zich vooral af tijdens het weekend. Het eerste hoogtepunt is echter wel werkgerelateerd: Deloitte Impact Day.
Deloitte U.S. organiseert jaarlijks een Deloitte Impact Day. Op deze dag worden alle werknemers van Deloitte uitgenodigd om iets terug te geven aan de maatschappij. Dit vertaalt zich in initiatieven zoals voedsel voorbereiden en afleveren bij mensen die hulpbehoevend zijn, scholen voorzien van een nieuwe laag verf, een vlaamse kermis organiseren op een school, wiskunde gaan onderwijzen op een school en dierenhokken van een diererntuin opknappen.
Dries en ik kozen ervoor om op vrijdag, 10 juni 2011, wiskunde te gaan onderwijzen aan kinderen van 12-13-14 jaar. ‘s Morgens kwamen we aan aan de Deloitte gebouwen in L.A. Down Town en stond er ontbijt klaar. Iets later kregen we 2 liedjes voorgeschoteld van een kinderkoor van de school waar Dries en ik naartoe gingen. De sfeer zat er al goed in!
Dan werden we in van die gele U.S. Schoolbuses naar de school gebracht. De poort van de school hing vol met waarschuwingen aangaande het niet binnen brengen van wapens, drugs, en andere voorwerpen die niet thuis horen op een school. Na een paar praktische voorbereidingen doken we samen met Dan (een collega van Deloitte) onze toegewezen klas in. De klas zat vol met ‘Hispanic American’ kinderen. Ze wisselden Engels af met Spaans en kwamen van landen zoals Mexico, Guatemala en Nicaragua. Daar stonden we dan; Dan, Dries en ik. We daagden de kinderen uit met breuken, percentages, staartdelingen, de regel van 3, enzoverder. Soms hadden we zelf twijfels over hoe het nu weer zat, maar gelukkig is er dan ‘de rekenmachine’ De kinderen waren zeer enthousiast en luisterden aandachtig naar hoe wij probeerden uit te leggen dat het aankopen van grotere hoeveelheden soms goedkoper kan zijn en dat men rijk kan worden door zijn/ haar geld te sparen of te investeren. (Vind u ook niet dat deze Wiskunde een zwaar amerikaanse tintje mee krijgt, cfr. ‘grotere hoeveelheden’ en ‘investeren’ )
Na de lunch gaven we nog een uur les en dan verzamelden alle Deloitte deelnemers van de verschillende activiteiten zich opnieuw aan de Deloitte kantoren voor een ‘Networking Apero’. We hadden ten slotte de hele dag al iets terug gegeven aan de maatschappij.
De volgende dag, zaterdag 11 juni 2011, gingen we Pasadena exploreren. We ontdekten alweer een nieuwe Pain Quotidien en kuierden daarna langs de belangrijkste straat van Pasadena, Colorado Boulevard. Heel plezierig, aangezien het een iets ‘provincialer’ uitziend dorpje is van Los Angeles.
Op zondag, 12 juni 2011, hadden we gepland om naar de Pride Parade te gaan. Onder het mom van ‘Diversity is one of the most important values in Los Angeles’ zagen we een kleurrijke stoet voorbij komen met een heel groot aantal traverstieten, afgetrainde halfnaakte mannen (Ik begin hier stilaan gewoon aan te worden, dus wat gedaan als ik terug naar Belgie ga.), acrobaten, SM-koppels, enzoverder. Aangezien alle bedrijven en organisaties willen aantonen dat ze open staan voor alle soorten en verlangens en voorkeuren, liepen ze allemaal mee in de parade: de welbekende Macy’s (vergelijkbaar met de Inno in Belgie), verschillende supermarkten, de Lesbian-Gay-Transsexual duikers, hardlopers, rolschaatsers, cheerleaders,…
We waren onder de indruk!
Wanneer de stoet was afgelopen, zagen we ook het andere Amerika iets verderop protesteren tegen al dat Lesbian-Gay-Transexual gedoe. Ze droegen slogans mee zoals ‘Homo Sex is a Sin’ & ‘No Parking in rear anytime’. Gelukkig waren we in Los Angeles en niet in het zuiden van de U.S.A.
Het weekend was alweer om! Dries was vrijdagavond pas thuis gekomen en bleef dus nog tot maandagavond. Deze regeling had hij ook zo getroffen omdat hij zijn praktische proef voor zijn rijbewijs moest afleggen. Dries slaagde voor zijn rijexamen!!! Hij heeft nu een echt (maar wel gemaakt uit plastiek) Californian Driving License. Dus wanneer hij nu nog eens iets alcoholisch wil drinken, kan hij zoals een echte U.S. citizen zijn Driving License boven toveren.
Die maandagavond vertrok Dries naar Detroit en begon ere en nieuwe werkweek.
De werkweek van 13 juni tot en met 17 juni was zo om. Zoals reeds eerder gezegd ‘Time flies when you are having fun…or a lot of work .
Op zaterdag, 18 juni 2011, namen we ‘s morgens ‘voor de verandering’ de bus naar alweer een andere Pain Quotidien in Larchmont, deden we boodschappen en gingen we ‘s avonds naar het L.A. FilmFest (Het filmfestival van de Onafhankelijk Film.). We zagen ‘Sex Crimes Unit’ over een politiedepartement van New York dat Sex Crimes behandelt en daarna zagen we nog allemaal verschillende kortfilms uit Frankrijk, Nederland, Italie, U.S.A.,enzoverder. Het was fantastisch! Een aan te rade kortfilm is ‘Ik ben een meisje’ over een jongen, die al van kleinsaf aan weet dat hij eigenlijk een meisje is/wil zijn.
Op zondag, 19 juni 2011, gingen we naar een WNBA wedstrijd. De L.A. Sparks speelden tegen Seattle Storms. De wedstrijd begon met het Amerikaanse volkslied zoals elke sportwedstrijd wordt ingeluid. En daarna een prachtige match met topmomenten en veel ambiance.
We zaten heel dicht bij het basketbalveld, omdzat er voor vrouwenbasket nu eenmaal minder opkomst is. Moest deze match een L.A. Lakers game zijn geweest, dan hadden we zeker 300 a 400 dollar betaald.
De L.A. Sparks wonnen tegen de Seattle Storms, 74 – 50. Wij waren trots op ons ‘home team’
Foto's van de Deloitte impact day
Foto's van onze shopping trip in Pasadena
Foto's van de Pride Parade
De resultaten van mijn rijbewijs test
Foto's van de basketwedtrijd in het staples center
woensdag 8 juni 2011
Week #5 (Tuesday 31st till Sunday 5th) in Review
Volgende topics komen hieronder aan de beurt:
- Het openen van een bankrekening als Belg in de U.S.
- Recyclen in de U.S. - Waarom zou je?
- Mijn collega heeft David Beckham live gezien
Een goede Amerikaan heeft een hoge credit score, laat die een wijze les wezen.
Toen we bevestiging hadden gekregen dat het U.S.-verhaal doorging, heeft Dries onmiddellijk een bankrekening geopend, want zonder kaart ben je niets in de U.S. Ik kon vanuit Belgie niet veel openen of me ergens bij aansluiten, dus nu ik ook in de U.S. was aangekomen, schraapten we al onze moed bij elkaar en gingen we naar de bank om mijn naam ook aan dezelfde rekening te laten toevoegen…We kwamen van een kale reis terug. Men heeft namelijk een payslip nodig, welke de identiteit van ‘Loes Beddegenoodts’ kan bevestigen of een Social Security Number of een contract van een appartement. Deze eerste keer hadden we geen enkel document bij, dat kon bewijzen wie ‘Loes Beddegenoodts’ nu eigenlijk is (Op een of andere manier komt dit zeer filosofisch over ). De dame die ons hielp, vertelde mij ook dat ik ‘ZELF’ een rekening moest open doen en niet in alle afhankelijkheid van Dries me bij zijn rekening moest aansluiten. Ik moest zelf een creditscore opbouwen; dat was zeer belangrijk! Ik nam de tijd niet om uit te leggen dat ‘afhankelijk zijn van een man’ niet in mijn aard ligt. Ze moest eens weten. Uiteindelijk draaide het er natuurlijk allemaal om dat de bank gewoon een extra klant wilde werven en zeker niet in zat met mijn ‘onafhankelijkheid’ als ‘sterke vrouw’ ;-) De dame had zeer goed opgelet in de Sales training, maar later stelden we vast dat ze minder goed had opgelet in de Microsoft Office training.
De 2de keer dat we naar de bank gingen, waren we beter voorbereid en kregen we nog een mooier exemplaar voor ons. De molige Latino-Amerikaan, die ons moest helpen, stelde zich voor als ‘Your Banker’. Ik associeeer een bankier altijd met de beurs, op de hoogte zijn van de laatste trends op de financiele markt en vooral wegwijs zijn in het softwareprogramma van uw eigen bank (werkgever). ‘Our Banker’ was volledig het tegenovergestelde! We gaven hem nog enig krediet (wat een gepast woordgebruik) omdat we toch een uitzondering vormden op zijn dagelijkse probleemstellingen, maar toen er meer dan een uur voorbij was, was ons geduld ook voorbij. Uiteindelijk zette Dries zich recht en was de zaak op 2 minuten geklaard.
Op basis van deze ervaring stelden Dries en ik vast dat het opleidingsniveau van vele Amerikanen laag moet liggen en dat er daarom waarschijnlijk (te) veel mensen worden aangenomen, want ze doen alles om ook maar een salaris te verdienen en aan een werkgever vast te hangen. Bovendien zijn de belastingen voor de werkgever ontzettend laag in de U.S.A. Dus waarom niet 2 voor de prijs van 1 in Belgie.
Iets helemaal anders nu…’Recycling’!
Na een maand, hadden we toch redelijk wat glazen flessen bij elkaar gespaard. Waar hiermee naartoe? Ondanks het feit dat overal in ons appartementsgebouw ‘Green Community’ staat, wordt er helemaal niet gesorteerd in de ‘Green Community’. Dit is geen uitzondering! Geen enkele Los Angeles-familie sorteert.
Waarom zouden ze? Misschien omdat ze met zoveel zijn en enorm veel consumeren.
Wij waagden ons eraan om op zoek te gaan naar een glasbol of zoiets…Ik had namelijk op kantoor gevraagd of zoiets hier bestond en het antwoord was, dat je een soort glasbollen vond op de parking van een supermarkt. En ja hoor, we vonden 3 machines, die glas, blik en plastiek aannamen en waarvoor je dan geld terug kreeg.
Maar…we begrepen later dat deze praktijken eigenlijk voor de armere mensen waren, die zo geld bij elkaar proberen te krijgen. Dus de minder begoeden schuimen publieke vuilbakken af (bijv. op straat) en ruimen zo blik/glas/plastiek op van meer begoeden. Een 2de ‘maar’: de helft van onze flessen werd niet aanvaard door de machine. Op de machine plakte wel een adres van een Recylcing Center, dus de volgende keer gaan we dat uitproberen.
Dries en ik zijn europees-belgisch geconditioneerde mensen, doe WILLEN sorteren en dus zullen we dat ook doen!
Een mooie foto, die erbij hoort– ‘Recycling Labyrinth in Amerika’
http://www.demorgen.be/dm/nl/8056/Foto/photoalbum/detail/42146/978857/1/De-Morgen-In-Beeld.dhtml
En verder…
Heather, een heel toffe collega, heeft een dochter die voetbal speelt. Ze probeert op die manier een ‘scholarschip’ binnen te rijven om zo dan goedkoper te kunnen verder studeren.
En iedereen weet dat David Beckham tegenwoordig bij Los Angeles speelt; namelijk bij L.A. Galaxy (http://www.lagalaxy.com/).
Wel, haar dochter had een tornooi het voorbije weekend en David Beckham was daarop te gast om de jonge meiden te motiveren en te inspireren:
Heather is al 2 dagen in de wolken, want ze heeft naar haar mening intens oogcontact gehad met David
En dan nog even een kort overzicht van de voorbije week:
Dinsdag tot Donderdag: Er is niet zoveel spannends gebeurd. Ik heb nog evaluatiemeetings gehad en dus drukke werkdagen.
Vrijdag: Dries kwam terug van Detroit.
Zaterdag: Naar de bank gegaan (Zie boven), daarna inkopen gaan doen en dan een supercoole bar gaan exploreren en daar gegeten:
The Abbey - http://www.abbeyfoodandbar.com/
Zondag: Thuis ontbeten en dan vertrok Dries al naar Detroit om daar zijn ouders te ontmoeten, die op vakantie zijn in de U.S.A.
Vrijdag, 10 Juni 2011, gaan we deelnemen aan Deloitte Impact Day en gaan we wiskunde geven aan 12-jarige!
Voor de foto's van oa beckham kan je hier terecht:
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/BankDinnerInAbbey?authkey=Gv1sRgCKmYy6-Qt4O1owE&feat=directlink
- Het openen van een bankrekening als Belg in de U.S.
- Recyclen in de U.S. - Waarom zou je?
- Mijn collega heeft David Beckham live gezien
Een goede Amerikaan heeft een hoge credit score, laat die een wijze les wezen.
Toen we bevestiging hadden gekregen dat het U.S.-verhaal doorging, heeft Dries onmiddellijk een bankrekening geopend, want zonder kaart ben je niets in de U.S. Ik kon vanuit Belgie niet veel openen of me ergens bij aansluiten, dus nu ik ook in de U.S. was aangekomen, schraapten we al onze moed bij elkaar en gingen we naar de bank om mijn naam ook aan dezelfde rekening te laten toevoegen…We kwamen van een kale reis terug. Men heeft namelijk een payslip nodig, welke de identiteit van ‘Loes Beddegenoodts’ kan bevestigen of een Social Security Number of een contract van een appartement. Deze eerste keer hadden we geen enkel document bij, dat kon bewijzen wie ‘Loes Beddegenoodts’ nu eigenlijk is (Op een of andere manier komt dit zeer filosofisch over ). De dame die ons hielp, vertelde mij ook dat ik ‘ZELF’ een rekening moest open doen en niet in alle afhankelijkheid van Dries me bij zijn rekening moest aansluiten. Ik moest zelf een creditscore opbouwen; dat was zeer belangrijk! Ik nam de tijd niet om uit te leggen dat ‘afhankelijk zijn van een man’ niet in mijn aard ligt. Ze moest eens weten. Uiteindelijk draaide het er natuurlijk allemaal om dat de bank gewoon een extra klant wilde werven en zeker niet in zat met mijn ‘onafhankelijkheid’ als ‘sterke vrouw’ ;-) De dame had zeer goed opgelet in de Sales training, maar later stelden we vast dat ze minder goed had opgelet in de Microsoft Office training.
De 2de keer dat we naar de bank gingen, waren we beter voorbereid en kregen we nog een mooier exemplaar voor ons. De molige Latino-Amerikaan, die ons moest helpen, stelde zich voor als ‘Your Banker’. Ik associeeer een bankier altijd met de beurs, op de hoogte zijn van de laatste trends op de financiele markt en vooral wegwijs zijn in het softwareprogramma van uw eigen bank (werkgever). ‘Our Banker’ was volledig het tegenovergestelde! We gaven hem nog enig krediet (wat een gepast woordgebruik) omdat we toch een uitzondering vormden op zijn dagelijkse probleemstellingen, maar toen er meer dan een uur voorbij was, was ons geduld ook voorbij. Uiteindelijk zette Dries zich recht en was de zaak op 2 minuten geklaard.
Op basis van deze ervaring stelden Dries en ik vast dat het opleidingsniveau van vele Amerikanen laag moet liggen en dat er daarom waarschijnlijk (te) veel mensen worden aangenomen, want ze doen alles om ook maar een salaris te verdienen en aan een werkgever vast te hangen. Bovendien zijn de belastingen voor de werkgever ontzettend laag in de U.S.A. Dus waarom niet 2 voor de prijs van 1 in Belgie.
Iets helemaal anders nu…’Recycling’!
Na een maand, hadden we toch redelijk wat glazen flessen bij elkaar gespaard. Waar hiermee naartoe? Ondanks het feit dat overal in ons appartementsgebouw ‘Green Community’ staat, wordt er helemaal niet gesorteerd in de ‘Green Community’. Dit is geen uitzondering! Geen enkele Los Angeles-familie sorteert.
Waarom zouden ze? Misschien omdat ze met zoveel zijn en enorm veel consumeren.
Wij waagden ons eraan om op zoek te gaan naar een glasbol of zoiets…Ik had namelijk op kantoor gevraagd of zoiets hier bestond en het antwoord was, dat je een soort glasbollen vond op de parking van een supermarkt. En ja hoor, we vonden 3 machines, die glas, blik en plastiek aannamen en waarvoor je dan geld terug kreeg.
Maar…we begrepen later dat deze praktijken eigenlijk voor de armere mensen waren, die zo geld bij elkaar proberen te krijgen. Dus de minder begoeden schuimen publieke vuilbakken af (bijv. op straat) en ruimen zo blik/glas/plastiek op van meer begoeden. Een 2de ‘maar’: de helft van onze flessen werd niet aanvaard door de machine. Op de machine plakte wel een adres van een Recylcing Center, dus de volgende keer gaan we dat uitproberen.
Dries en ik zijn europees-belgisch geconditioneerde mensen, doe WILLEN sorteren en dus zullen we dat ook doen!
Een mooie foto, die erbij hoort– ‘Recycling Labyrinth in Amerika’
http://www.demorgen.be/dm/nl/8056/Foto/photoalbum/detail/42146/978857/1/De-Morgen-In-Beeld.dhtml
En verder…
Heather, een heel toffe collega, heeft een dochter die voetbal speelt. Ze probeert op die manier een ‘scholarschip’ binnen te rijven om zo dan goedkoper te kunnen verder studeren.
En iedereen weet dat David Beckham tegenwoordig bij Los Angeles speelt; namelijk bij L.A. Galaxy (http://www.lagalaxy.com/).
Wel, haar dochter had een tornooi het voorbije weekend en David Beckham was daarop te gast om de jonge meiden te motiveren en te inspireren:
Heather is al 2 dagen in de wolken, want ze heeft naar haar mening intens oogcontact gehad met David
En dan nog even een kort overzicht van de voorbije week:
Dinsdag tot Donderdag: Er is niet zoveel spannends gebeurd. Ik heb nog evaluatiemeetings gehad en dus drukke werkdagen.
Vrijdag: Dries kwam terug van Detroit.
Zaterdag: Naar de bank gegaan (Zie boven), daarna inkopen gaan doen en dan een supercoole bar gaan exploreren en daar gegeten:
The Abbey - http://www.abbeyfoodandbar.com/
Zondag: Thuis ontbeten en dan vertrok Dries al naar Detroit om daar zijn ouders te ontmoeten, die op vakantie zijn in de U.S.A.
Vrijdag, 10 Juni 2011, gaan we deelnemen aan Deloitte Impact Day en gaan we wiskunde geven aan 12-jarige!
Voor de foto's van oa beckham kan je hier terecht:
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/BankDinnerInAbbey?authkey=Gv1sRgCKmYy6-Qt4O1owE&feat=directlink
maandag 30 mei 2011
Week #4 (Monday 23rd till Monday 30th) in Review
Week #4 (Monday 23rd till Monday 30th) in Review
Deze keer kan u lezen over volgende onderwerpen:
- We hebben een nieuwe badge voor het Los Angeles Office
- ‘Frequent Client Cards’ are everywhere!
- Driver’s License & Louie on Friday
- A Summer Kick off BBQ somewhere on a rooftop in L.A. on Saturday
- Another Pain Quotidien on Sunday
- A broken freezer on Memorial Day
Ik heb niet zoveel te vertellen over de voorbije werkweek, maar des te meer over het verlengde weekend en andere ‘weetjes en feitjes’.
Vandaag, Maandag 30 mei 2011, zijn we precies 1 maand in Los Angeles. Voor ons beide lijkt het nog maar een week te zijn, maar u weet wat men zegt “Time flies when you are having fun!”.
Om onze 1ste maand te vieren, willen wij jullie met trots onze nieuwe badges tonen waarmee we officieel een nieuw hoofdstuk in onze carriere willen afkondigen.
‘Frequent Client Cards’ are awesome and…everywhere!
In het fotoboek kan je onze collectie ‘Frequent Client Cards’ bekijken. Op slechts 4 weken tijd hebben we een hele collectie aangelegd van kaarten waarmee we korting krijgen in de desbetreffende winkel, of supermarkt. Even wat uitleg bij elke kaart:
- Ralphs – Een supermarkt op een paar blokken van ons appartement. Deze kaart zullen we waarschijnlijk nog het meest benutten.
- Panera – Een boordjeszaak/bakkerij/saladebar waar Dries reeds een jaar klant is en reeds verschillende ‘carré confiturkes’ heeft gescoord door er zo loyaal zijn frans brood te kopen.
- Vons – Alweer een andere supermarkt, die we regelmatig bezochten toen we nog maar juist in Los Angeles waren aangekomen.
- Bevmo! – Zoals reeds eerder aangegeven, een winkel gelijkaardig aan de Makro maar dan enkel voor alcoholische dranken.
- Costco – The American way of living! Supergrote verpakkingen, superlage prijzen en dan inladen, inladen, inladen.
En dan hebben we nog niet op alle kaartaanbiedingen ‘ja’ gezegd.
Over het weekend gesproken…
Ons weekend begon op Vrijdag, 27 mei 2011.
Dries was Donderdagavond reeds geland in L.A. en na zijn dagtaak te vervullen op Vrijdag, besloot hij zich te wagen aan het schriftelijk examen om zijn U.S. Driver’s License te halen. Een metrorit bracht hem naar het examencentrum in Hollywood. Hij deed het fantastisch! Dries had 3 vragen van de 36 fout en heeft nu zijn tijdelijk rijbewijs. Op 13 juni 2011 heeft hij zijn praktisch rijexamen. Fingers crossed!
We waren wel een beetje teleurgesteld in de ‘laagtechnologische’ manier om het examen af te nemen. Dries kreeg een soort rolletje papier waarop multiple choice-vragen stonden en waarop hij het juiste antwoord moest aankruisen en dan werd dit verwerkt door één van de examinatoren door middel van een MEETLAT en een OPLOSSINGSSLEUTEL ernaast te leggen. Zoals u weet, in de U.S. weet men het overheidsgeld nog beter te besteden dan in Belgie.
‘s Avonds begaven we ons naar Louie (http://www.bottegalouie.com/), een restaurant dat onze aandacht vorig weekend reeds had getrokken. Wanneer we binnen stapten rond 21hrs, zat het er propvol en was er een oorverdovend lawaai in het witte restaurant/patiserriezaak/bar met zeer hoge plafonds en obers, die eruit zagen alsof ze weg gelopen waren uit een chique restaurant in Parijs.
Het eten was subliem! Dries at tonijn en ik zalm. Heerlijk!
Daarna zetten we ons bar- en restaurantexploratietocht verder en kwamen we terecht in Spring Street Bar (http://www.yelp.com/biz/spring-street-bar-los-angeles-2). Een van de eerste bars, die we tegen kwamen, waar er geen TV stond te spelen en waarmee wij zeer gelukkig waren. Er stonden geen belgische bieren op het vat of in de koelkast, dus probeerde we een amerikaans ‘wannabe’ belgisch bier. Sprint Street Bar kreeg onze zegen, want het deed ons beide een beetje denken aan een café op de Oude Markt van Leuven.
Op Zaterdag, werden we als bewoner van ons appartementsgebouw uitgenodigd op een ‘Summer Kick off’ BBQ; om de zomer dus officieel te beginnen en om ook al een beetje ‘Memorial Day’ te vieren. On-ge-lofe-lijk! Onze ogen vielen bijna op de grond: er waren ‘wasbord-buikspier’-mannen die in ontbloot bovenlichaam en op oppompende beats hamburgers en hot dogs draaiden, er waren 2 meter lange Afro-American basketbal spelers, er waren perfecte vrouwen/meisjes die kortgerokt, diep gedecolleteerd en op 10cm hakken vol zelfvertrouwen over ‘the rooftop’ flaneerden, er was een massa eten (van hamburgers, over hot dogs, tot rode zoete veters en chocolade cupcakes) en natuurlijk ook liters drank (bud light :-(, een mengsel van strawberry vodka, sprite en ijs, enzoverder).
Dries en ik hielden ons op de achtergrond en genoten van het spektakel vanuit onze tuinzetel. Zoals de 2 oude mannen van ‘The Muppetshow’ gaven we commentaar op de verschillende ‘over-the-top’ taferelen, die zich voor onze ogen afspeelden. Rond 17hrs was het feestje gedaan en koelden Dries en ik onze verbrande huid in het zwembad waar we nog een wedstrijdje watervolleybal speelden met z’n tweetjes.
Op Zondag was het tijd voor Pain Quotidien Nummer 2! In het hart van Beverly Hills en om de hoek van Rodeo Drive (de bekende en dure shoppingstraat) deden wij ons tegoed aan de boterhammen van Alain Coumont. De zaak, die we vorige week aandeden, lag rustiger, maar hier kon je twee straten verder genieten van de prachtige vitrines van Prada, Ralph Lauren, Gucci, Cartier,…
By the way, de amerikanen kunnen Le Pain Quotidien niet uitspreken en daarom kunnen ze volgende link raadplegen om de merknaam correct uit te spreken: http://www.lepainquotidien.us/#/en_US/about_us/our_name
Na het ontbijt begaven we ons naar Venice Beach voor een strandwandeling. Een zee van mensen, een bokswedstrijd, gewichtheffers, bedelaars, kraampjes met steeds dezelfde heddedingen voor 5 dollar,…Na ongeveer 2 uur sletteren, waren we uitgewaaid en gingen we naar de supermarkt om boodschappen te doen voor enkel die avond. We hadden ‘s morgens namelijk vast gesteld dat de koelkast het begeven had. De technieker van het appartementsgebouw beloofde ons op ‘Memorial Day’ (de volgende dag, 30 mei 2011) om 10hrs ‘s morgens een nieuwe koelkast te komen instaleren. Aangezien in Belgie op een feestdag weinig tot niets mogelijk is, stonden we heel kritisch tegenover deze belofte.
Maandag, 30 mei 2011, Memorial Day en een eerste dag vakantie voor Dries en mij. Nog voor we aan ons zelf bereid ontbijt konden beginnen, werd er op de deur geklopt. Dries deed open en vanachter de 2-deurs amerikaanse koelkast met ijs- en waterspuwer kwamen er 2 Latino American techniekers vandaan. De nieuwe koelkast was gearriveerd om 10:01. We stonden perplex en waren blij verrast.
Na het ontbijt brachten we wat administratie in orde en daarna ging we naar de supermarkt om inkopen te doen voor de hele week. Het was een prachtige dag en het zwembad boven op het dak zag er fantastisch uit. We genoten van de zon op onze reeds verbrande gezichten. We sloten Memorial Day af met een BBQ met uitzicht op het Stapler stadion.
Het volgende verlengde weekend is Vrijdag, 1 juli - Zaterdag, 2 juli – Zondag, 3 juli en Maandag, 4 juli en wij verheugen er ons al op.
Foto van onze badges en frequent client cards https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/BadgesLoyaltyCards?feat=directlink
Voor de summer kick off party foto's https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/BBQPoolPartyMemorialDay?authkey=Gv1sRgCMmikIau8uCT8AE&feat=directlink
Voor de fotos van onze "zondagsbrunch" https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/Zondagsbrunch?authkey=Gv1sRgCKeE68SpzeGfCA&feat=directlink
woensdag 25 mei 2011
Update on Redbull Soapbox Race in LA
Omdat foto's niet alles zeggen heeft de VRT ook een filmpje online geplaatst van het event....
Bekijken kan via hier...
Bekijken kan via hier...
maandag 23 mei 2011
Week #3 (Monday 16th till Sunday 22nd 2011) in Review
Opnieuw een week voorbij…
Joepie, want na een week werken, komt Dries terug naar huis!
Jammer, want opnieuw een week minder in “Amazing Los Angeles” met al zijn verschillende regios.
De volgende blogs zullen vooral gaan over mijn (Loes) ervaringen in Los Angeles. Deze week ga ik het hebben over volgende onderwerpen:
- Evaluatievergaderingen in de United States
- Aanvragen van een Social Security Number in Los Angeles
- Bedrijfsevenementen in de United States
- Red Bull Soap Box Race in Los Angeles
- Een “Lazy Sunday” in Los Angeles
Deze week mocht ik deelnemen aan een soort “pre-evaluatievergaderingen” op Dinsdag en Maandag. Na dit soort vergaderingen reeds 5 jaar in Belgie meegemaakt te hebben, verwachtte ik weinig tot geen verschil. Dat was een verkeerde inschatting.
Op een of andere manier konden deze vergaderingen bestempeld worden als een “gezellig samen zijn”. Het begon allemaal met een ontbijt met een uitgebreide keuze aan koffiekoeken, vers fruit en koffie en thee. Een ononderbroken 5 uur later kwamen we dan aan bij de lunch, die bestond uit Tostada Bars op Dinsdag en Wraps op Woensdag. En om 4 uur was er dan de onvermijdbare en noodzakelijke “Cookies & Coffee”stop. Er werd wel goed doorgewerkt tijdens de momenten dat er niet gegeten werd, dus we konden op tijd stoppen. De inhoud van de vergaderingen was heel gelijkaardig aan de inhoud van de vergaderingen in Belgie. Ik vond dat vrij indrukwekkend, aangezien ik nu aan de andere kant van de oceaan zit en voor een Audit practice werk.
Op Donderdag vonden mijn collega’s het goed om mijn Social Security Nummer te gaan aanvragen. On-Ge-Lofe-Lijk!
Een Social Security Nummer, is zeer belangrijk in de U.S.A., aangezien het een soort nummer is waaraan je hele identiteit aan vast hangt en alle acties die je uitvoert (van een bankrekening opnenen, over een contract van een appartement tekenen, tot een American Express Card activeren). Het dichtst bijzijnde Social Security Office lag op 500m van het Deloitte kantoor. Het Social Security office kan beschouwd worden al seen soort OCMW kantoor. Ik kwam er aan om 9:05 en er stond reeds een rij van 30 wachtende mensen voor mij. Mensen van alle soorten origines en huidskleuren. Het viel me op dat ik de enige blanke persoon in het kantoor was.
Alvorens binnen te mogen, moest ik mijn handtas laten onderzoeken en moest ik door een metaaldetector. Dan kreeg ik een ticketje met een nummer op en moest ik een uur wachten tot mijn nummer aan de beurt was. Tijdens dat uur, zag ik verscheidene mensen met verschillende redenen om naar het Social Security Office te komen: uitbetaling van pensioen, terugbetaling van medische kosten en andere uitkeringen. Mijn aanvraag voor een Social Security Nummer werd op 10 minuten geklaard en normaal zou ik binnen 2 weken mijn nummer moeten ontvangen en kan ik mezelf voor 75% beschouwen als U.S. Citizen, want vandaag zijn we beide, Dries en ik, nog steeds “Aliens who are allowed to work”.
Diezelfde dag, was er Donderdagnamiddag een Deloitte Audit Event op de paardenrenbaan van Hollywood: http://www.hollywoodpark.com/ Fantastisch! Een toplocatie voor een Business Event: open bar van 12 p.m. tot 5 p.m.; een buffet en ondertussen konden we wedden op de paardenrennen. Je kan je afvragen: Waarom kiest Deloitte Audit deze locatie? Wel, een heel simpel antwoord: “The Kentucky Derby”: http://www.kentuckyderby.com/ We werden dan ook verwacht om een indrukwekkende hoed op te zetten en deel te nemen aan de hoedenshow. Aangezien dat ik mee reed met een collega en zij slechts enkele uren kon blijven, heb ik de “Mooiste-Hoeden-Wedstrijd” niet meegemaakt.
En verder…Business Events in de U.S. gaan wel degelijk gepaard met alcoholische dranken, wat ik niet verwachtte en wat aan mij werd uitgelegd als “We zijn hier nu samen om elkaar op een meer persoonlijk vlak te leren kennen.”
Vrijdagen worden hier “Happy Fridays” genoemd. En dat was het ook voor mij, want Dries kwam naar huis en het weekend begon.
Op Zaterdag werd er in Down Town Los Angeles, de Red Bull Soap Box Race gehouden op 4 blokken van onze deur. Dus wij er naartoe!
Die Amerikanen toch! De zeepkisten waren aanwezig en ook de Amerikanen met hun verschillende uitgwerkte thema’s, dansjes en opvoeringen. Zo zagen we het schotse team, het West Side Story team, het Jurassic Park team, het japanse automakers team, enzoverder. Wat een enthousiasme en ambiance! Zelfs ik heb me gelaafd aan een Red Bull Sugarfree (Izabela, deze is special voor jou :-))! Uiteindelijk won het L.A. Lakers Team. Voorspelbaar :-)
Na de race hebben Dries en ik een nieuwe café bezocht: The Public School: http://www.publicschool612.com/ Vorige week bezochten we het Yark House: http://www.yardhouse.com/Default.aspx
Zondag was een “Lazy Sunday’. Er zijn heel wat “Pain Quotidiens” hier in Los Angeles (http://www.lepainquotidien.us/#/en_US/locations/california), dus Dries en ik hebben afgesproken om ze allemaal eens te bezoeken en dan de meest aangename ons toe te eigenen als “Stam Breakfast Place” op Zondag. Deze Zondag was de Pain Quotidien in West Hollywood aan de beurt.
Daarna brachten we nog een bezoek aan “the ocean” (Finally! After 3 weeks we saw the ocean.).
Tot slot deden we nog boodschappen voor de rest van de week, want indien u het nog niet wist, de meeste supermarkten zijn hier open 7 dagen op 7 en van 6hrs ‘s morgens tot 12hrs ‘s avonds.
En dan was het weekend om en Dries vertrok opnieuw naar Detroit.
Maar volgend weekend hebben we een verlengd weekend, want maandag is het “Memorial Day”. Joepie!
Some redbull soapbox pictures
Some pictures from lazy sunday
zondag 15 mei 2011
Awesome !
“Hello,…How are you doing today?”
Altijd en overal word je op deze manier begroet. Of men echt wil weten hoe het met je gaat is een andere vraag
Wij doen het “Awesome”!
Hoe zijn onze eerste 14 dagen in Los Angeles verlopen:
Zaterdag, 30 April 2011:
‘s Morgens rond 10hrs vertrokken we van Brussel naar Zurich om daar een rechtstreekse vlucht naar Los Angeles te nemen.
Dankzij het vele heen- en weer vliegen tussen Brussel en Detroit had Dries een enorme hoeveelheid miles staan, waarmee hij ons heeft kunnen upgraden naar Business Class. We werden 13 uur lang verwend tussen Zurich en Los Angeles met warme handdoekjes, een stoel die helenaal plat kon mét massageknop, een glas bubbels, een koekje hier en een ijsje dat. Deze verwennerij kwam als geroepen na onze race tegen de klok van de voorbije maand April, een houten hoofd van de afscheidsdrink en een rugzak vol emoties.
Tegen de vooravond (locale tijd) kwamen we aan in Los Angeles en redden we met onze huurwagen naar Long Beach.
Na een kleine hap kropen we onder de wol om de jetlag te verwerken.
Zondag, 1 mei 2011:
Challenge (U weet toch ook dat alles een uitdaging is in de U.S. ) Nr.1:
Opnieuw bereikbaar zijn en dan vooral Dries en ik met elkaar.
We hebben ze allemaal afgeschuimd de telecom verdelers: AT&T, Verizon, Sprint, T-Mobile, … Uiteindelijk gingen we afwachten of Deloitte U.S. on seen mobiele telefoon ging geven.
In de namiddag, stapte ik alweer op een vliegtuig om in San Francisco de “Experienced New Hires Orientation 2-daagse” te volgen.
Dries bleef in Long Beach en mocht een week van “thuis” (= Los Angeles) werken om onze “settling” te vergemakkelijk.
Week Maandag, 2 mei 2011 – Vrijdag, 6 mei 2011:
Loes’ Week:
Monday: San Francisco – Orientation Day – Deloitte U.S. & their cultural identity
Tuesday: San Francisco – Orientation Day – Deloitte U.S. & their cultural identity & ‘s avonds terug in Los Angeles
Wednesday: 1st werkdag
Mijn collega’s zijn Shira, Katie, Heather, Carrie, Maria en Goldie. Het zijn allemaal aangename en warme mensen. Ik zal Maria en Goldie vervangen, aangezien ze op zwangerschapsverlof vertrekken.
Voor mijn welkomlunch zijn we naar CPK gegaan; u weet toch ook dat dat staat voor California Pizza Kitchen
Thursday & Friday: Getting up to speed while doing hand-over with Maria
Op Vrijdag, 6 mei 2011, tekende we reeds een contract voor een appartement. Na de verschillende buurten verkend te hebben, gesproken te hebben met collega’s en reviews gelezen te hebben op het internet, ontdekten we dat:
Long Beach (waar we oorspronkelijk dachten te gaan wonen – aan de zee en het strand) eigenlijk de bakermat is van L.A. Rappers, dat er redelijk wat ghetto vorming is en dat niemand daar in zee gaat (wegens de nabijheid van een haven)
Santa Monica; Manhattan Beach; Hermosa Beach; El Segundo mooie maar dure plaatsen zijn en dat je een 1,5 uur file moet doorploeteren ‘enkel’ om op je werk te geraken.
Down Town Pasadena een zeer aangename plaats is, maar dat we er niet meteen een leuke woonst vonden.
Uiteindelijk vonden we een gemeubeld appartement in Down Town Los Angeles.
Een paar features:
- Loft stijl
- Een gastenkamer
- Een “awesome view” – We zien het Staples Center vanuit ons appartement. Voor de basketbal-leken; dit is het stadium waar de L.A. Lakers spelen: http://www.staplescenter.com/index.php
en dit stadium hangt dan weer vast aan een soort “uitgaanseiland” in het midden van Down Town L.A.:
http://lalive.com/
- Een dakterras voor alle bewoners met een zwembad, bar, Jacuzzi, sauna, stoombad, gym,…
Dit klinkt misschien allemaal “way over the top”, maar een appartement zonder zwembad vinden is echt een uitdaging in Los Angeles. We hebben echt ons best gedaan om een appartement te vinden zonder zwembad.
Zaterdag, 7 mei 2011 & Zondag, 8 mei 2011: Moving-In weekend!
Aangezien ons appartement gemeubeld is, moesten we gewoon maar binnen lopen met onze 6 valiezen, alles uitpakken en wegleggen. Er waren natuurlijk een paar kleine dingen, die we nog moesten vergaren en dus bezochten we dat weekend ook 1 van de 3 Ikea’s in Los Angeles. En zelfs daar kan je zweedse gehaktballetjes krijgen of uw kinderen in het ballenbad droppen. We gingen ook naar Costco, wat hetzelfde is als de Makro in Belgie, alleen nog groter en nog meer en nog groter en nog meer.
Op Zaterdag leerden we ook Joe Bright kennen, een vriend van een vriend van ons: http://www.joebrightbooks.com/
Joe probeert door te breken als schrijver en vertegenwoordigt zeker niet de “usual American”. In elk geval u kan zijn boek ook altijd online bestellen.
Zaterdag, 14 mei 2011 & Zondag, 15 mei 2011:
Op Zaterdag reden we nog wat rond voor een spullen voor ons appartement en bezochten we ook Bevmo, wat hetzelfde is als de Makro in Belgie, maar dan enkel voor alcoholische drunken
Vandaag, zijn we dan echt helemaal gesettled en zijn we helemaal klaar voor ons U.S. avontuur!
Verder, zou ik alle mensen, die in het “Deloitte Afscheidsboek” hebben geschreven ongelofelijk hard willen bedanken voor alle mooie woorden, herinneringen, adviezen, percepties. Eigenlijk had ik dit boek nog meer nodig dan een vlucht in Business Class...
Wil je mee genieten van ons uitzicht:
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/Uitzicht?authkey=Gv1sRgCITOhNrv5fCZ7AE&feat=directlink
Altijd en overal word je op deze manier begroet. Of men echt wil weten hoe het met je gaat is een andere vraag
Wij doen het “Awesome”!
Hoe zijn onze eerste 14 dagen in Los Angeles verlopen:
Zaterdag, 30 April 2011:
‘s Morgens rond 10hrs vertrokken we van Brussel naar Zurich om daar een rechtstreekse vlucht naar Los Angeles te nemen.
Dankzij het vele heen- en weer vliegen tussen Brussel en Detroit had Dries een enorme hoeveelheid miles staan, waarmee hij ons heeft kunnen upgraden naar Business Class. We werden 13 uur lang verwend tussen Zurich en Los Angeles met warme handdoekjes, een stoel die helenaal plat kon mét massageknop, een glas bubbels, een koekje hier en een ijsje dat. Deze verwennerij kwam als geroepen na onze race tegen de klok van de voorbije maand April, een houten hoofd van de afscheidsdrink en een rugzak vol emoties.
Tegen de vooravond (locale tijd) kwamen we aan in Los Angeles en redden we met onze huurwagen naar Long Beach.
Na een kleine hap kropen we onder de wol om de jetlag te verwerken.
Zondag, 1 mei 2011:
Challenge (U weet toch ook dat alles een uitdaging is in de U.S. ) Nr.1:
Opnieuw bereikbaar zijn en dan vooral Dries en ik met elkaar.
We hebben ze allemaal afgeschuimd de telecom verdelers: AT&T, Verizon, Sprint, T-Mobile, … Uiteindelijk gingen we afwachten of Deloitte U.S. on seen mobiele telefoon ging geven.
In de namiddag, stapte ik alweer op een vliegtuig om in San Francisco de “Experienced New Hires Orientation 2-daagse” te volgen.
Dries bleef in Long Beach en mocht een week van “thuis” (= Los Angeles) werken om onze “settling” te vergemakkelijk.
Week Maandag, 2 mei 2011 – Vrijdag, 6 mei 2011:
Loes’ Week:
Monday: San Francisco – Orientation Day – Deloitte U.S. & their cultural identity
Tuesday: San Francisco – Orientation Day – Deloitte U.S. & their cultural identity & ‘s avonds terug in Los Angeles
Wednesday: 1st werkdag
Mijn collega’s zijn Shira, Katie, Heather, Carrie, Maria en Goldie. Het zijn allemaal aangename en warme mensen. Ik zal Maria en Goldie vervangen, aangezien ze op zwangerschapsverlof vertrekken.
Voor mijn welkomlunch zijn we naar CPK gegaan; u weet toch ook dat dat staat voor California Pizza Kitchen
Thursday & Friday: Getting up to speed while doing hand-over with Maria
Op Vrijdag, 6 mei 2011, tekende we reeds een contract voor een appartement. Na de verschillende buurten verkend te hebben, gesproken te hebben met collega’s en reviews gelezen te hebben op het internet, ontdekten we dat:
Long Beach (waar we oorspronkelijk dachten te gaan wonen – aan de zee en het strand) eigenlijk de bakermat is van L.A. Rappers, dat er redelijk wat ghetto vorming is en dat niemand daar in zee gaat (wegens de nabijheid van een haven)
Santa Monica; Manhattan Beach; Hermosa Beach; El Segundo mooie maar dure plaatsen zijn en dat je een 1,5 uur file moet doorploeteren ‘enkel’ om op je werk te geraken.
Down Town Pasadena een zeer aangename plaats is, maar dat we er niet meteen een leuke woonst vonden.
Uiteindelijk vonden we een gemeubeld appartement in Down Town Los Angeles.
Een paar features:
- Loft stijl
- Een gastenkamer
- Een “awesome view” – We zien het Staples Center vanuit ons appartement. Voor de basketbal-leken; dit is het stadium waar de L.A. Lakers spelen: http://www.staplescenter.com/index.php
en dit stadium hangt dan weer vast aan een soort “uitgaanseiland” in het midden van Down Town L.A.:
http://lalive.com/
- Een dakterras voor alle bewoners met een zwembad, bar, Jacuzzi, sauna, stoombad, gym,…
Dit klinkt misschien allemaal “way over the top”, maar een appartement zonder zwembad vinden is echt een uitdaging in Los Angeles. We hebben echt ons best gedaan om een appartement te vinden zonder zwembad.
Zaterdag, 7 mei 2011 & Zondag, 8 mei 2011: Moving-In weekend!
Aangezien ons appartement gemeubeld is, moesten we gewoon maar binnen lopen met onze 6 valiezen, alles uitpakken en wegleggen. Er waren natuurlijk een paar kleine dingen, die we nog moesten vergaren en dus bezochten we dat weekend ook 1 van de 3 Ikea’s in Los Angeles. En zelfs daar kan je zweedse gehaktballetjes krijgen of uw kinderen in het ballenbad droppen. We gingen ook naar Costco, wat hetzelfde is als de Makro in Belgie, alleen nog groter en nog meer en nog groter en nog meer.
Op Zaterdag leerden we ook Joe Bright kennen, een vriend van een vriend van ons: http://www.joebrightbooks.com/
Joe probeert door te breken als schrijver en vertegenwoordigt zeker niet de “usual American”. In elk geval u kan zijn boek ook altijd online bestellen.
Zaterdag, 14 mei 2011 & Zondag, 15 mei 2011:
Op Zaterdag reden we nog wat rond voor een spullen voor ons appartement en bezochten we ook Bevmo, wat hetzelfde is als de Makro in Belgie, maar dan enkel voor alcoholische drunken
Vandaag, zijn we dan echt helemaal gesettled en zijn we helemaal klaar voor ons U.S. avontuur!
Verder, zou ik alle mensen, die in het “Deloitte Afscheidsboek” hebben geschreven ongelofelijk hard willen bedanken voor alle mooie woorden, herinneringen, adviezen, percepties. Eigenlijk had ik dit boek nog meer nodig dan een vlucht in Business Class...
Wil je mee genieten van ons uitzicht:
https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/Uitzicht?authkey=Gv1sRgCITOhNrv5fCZ7AE&feat=directlink
zaterdag 30 april 2011
Op vlieger begroette LA ons al
Een update vanuit Zurich airport:
We zaten nog maar net op de vlieger van Brussel naar Zurich of daar lachtte LA ons al toe...
Nu nog even wachten en dan 13u op het vliegmachien naar de stad van Hollywood, Astrid Bryan en hopelijk beter weer als in Belgie...
We hebben ook meteen tijdens de eerste vlucht jullie afscheids "puzzel knip en plak boek" open gedaan en Astrid Bryans gewijs is er maar 1 woord voor: Whaahw, unbelievable
Nogmaals bedankt aan iedereen voor gisteren !!!
Droes
vrijdag 29 april 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)